اینک که سرمای زمستان جای خود را به گرمای بهار می دهد...

اینک که سرمای زمستان جای خود را به گرمای بهار می دهد...
همگان در استقبال شکوفه های بهاری و شور و شوق سال جدید به سر می برند.
زین پس، تا حوالی روز عید؛ در پس و پس کوچه های شهر، اطراف خانه ها، مکان های دور از شلوغی و پشت بوته ها.. هر عاشقی در آغوش معشوق خود است و نگران ز اینکه مبادا کسی بویی ببرد، که گفتنیست ما هم ز این غافله مستثنا نیستیم، آری.
در دوران خانه تکانی من هم مانند دیگر مردم جا رو به دست تمام دیواره های قلبم را مملو ز هر گرد و خاک و بنی آدمی کردم.
اکنون ، تنها تو در آن مانده ای و به فرمانروایی آن می پردازی.
به راستی! نماد سال پیش رو اژدهاست مگر نه؟
مرا بنگر، توهم این نماد را نشانه ی قدرت سوزان عشقمان میدانی؟
همانطور که همگان می دانند، سال جدید مصادف با 6 صبح می باشد...
گمان دارم خدا قصد دارد به ما بگوید سحر خیز، پر جوش و آماده باش باشید، پس چه بهتر ز اینکه توهم به گفته ی خدایت عمل کنی و به جای کار های مخفیانه و بوسه های یواشکی مرا به طور مستقیم مورد عنایتت فرار دهی.
ز این احساس یواشکی خسته ام، مگر ما کودکیم؟
به راستی! عیدی ما فراموش نشود عزیزکرده.
-معشوق تو در روز های پایانی سال