تقدیمی خاص

شاید هیچکسم باشی…
اما هیچ کسم نه!
میدانی، در این دنیا نسبت‌هایی هستند که دلی‌اند نه شناسنامه‌ای …
یک نفر را دوست داری اما نه به حرمت اینکه پدرت است، مادرت است، همسرت،
یا هر چیز دیگری …
دوستش داری چون دوستش داری، و این بی منطق‌ترین احساس دنیاست!
گاهی نسبت دو نفر با هم
حرف‌هایشان است…
غم‌هایشان است و قلب‌هایشان…
مثلا همین که تو هر بار از دردهایت
می‌گویی و من برایت اشک میریزم
یا تو هر جا باشی از غصه‌های من دلت
می‌گیرد …
همین که شادی تو رووی لب‌های من لبخند می‌آورد
و خوشحالی من باعث خوشحالی تو
می‌شود …
حتی اگر در هیچ شناسنامه‌ای ثبت نشود باعث پیوند ماست …
تو عجیب‌ترین وابستگی دنیایی…
هیچکس منی…
همه کس منی..