🌹مبعث حضرت پیامبر اعظم(ص) از دیدگاه قرآن... بخش اول🌹
🌹مبعث حضرت رسول اکرم(ص) از دیدگاه قرآن....🌹
سال‌های طولانی بود که مردم جهان به خصوص مردم جزیرةالعرب از نور مستقیم خورشید نبوت دور گشته و در تاریکی جهل و خرافات غوطه می‌خوردند، از گردابی بیرون آمده، در گردابی دیگر فرو می‌رفتند. با آلودگی به اشرافیت، غارتگری، قساوت، تعصبات نژادی، قبیله‌ای، بت‌پرستی، فضایل اخلاقی را پایمال و رذایل اصول زندگی را سپری می‌کردند.
حضرت امیرالمؤمنین امام علی(ع) در خصوص دوران بعثت می‌فرمایند: «خداوند پیامبر اسلام(ص) را زمانی فرستاد که مردم در فتنه‌ها گرفتار شده و رشته‌های دین پاره شده بود. چراغ هدایت بی‌نور و کوردلی همگان را فرا گرفته بود. خدای رحمان معصیت می‌شد و شیطان یاری می‌گردید. با دست مردم جاهل، نشانه‌های شیطان آشکار و پرچم او افراشته گردید. فتنه‌ها، مردم را لگدمال کرده و یا سم‌های محکم خود نابودشان کرده و پابرجا ایستاده بود. اما مردم حیران و سرگردان، بی‌خبر و فریب‌خورده، در کنار بهترین خانه (کعبه) و بدترین همسایگان (بت‌پرستان) زندگی می‌کردند. خواب آنها بیداری و سرمه چشم آنها اشک بود، در سرزمینی که دانشمندان آن لب فروبسته و جاهل گرایی بود.
در این هنگام که بشریت در کویر خشک رذایل گرفتار بود، مردی در دل کوه‌های مکه، خدا را عبادت می‌کرد. در کنار بت‌ها و ظلم‌ها زندگی کرد اما هیچ‌گاه بت را سجده نکرد و دامن مقدسش به ظلم آلوده نشد. به فرموده امام حسن عسکری (ع):«چون چهل سال از عمر ایشان گذشت، حق تعالی دل او را بهترین دل‌ها و خاشع‌تر، مطیع‌تر و بزرگتر از همه دل‌ها یافت. پس به دیده آن حضرت نور دیگر داد و امر فرمود که درهای آسمان را گشودند و فوج فوج ملائکه به زمین آمدند و آن حضرت نظر می‌کرد و ایشان را می‌دید و رحمت خود را از ساق عرش تا سر آن حضرت متصل گردانید». پس جبرئیل فرود آمد و اطراف آسمان و زمین را فرو گرفت و بازوی آن حضرت را حرکت داد و گفت: «یا محمد بخوان، فرمود: چه بخوانم»، گفت: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ.خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ».
بعثت و روز ولادت شخصیت والای پیامبر اکرم(ص)
بنابراین لطف الهی شامل جهانیان گردید و پیامبر خاتم (ص) به رسالت مبعوث گشت و خداوند او را چونان باران بهاری برای تشنگان حقیقت و مایه سربلندی، عزت و شرافت یارانش قرار داد. اگر روز هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه بسیار مهم بود و به همین جهت به پیشنهاد حضرت علی (ع) آغاز تاریخ مسلمانان گردید، اهمیت آن بدین جهت است که هجرت زمینه‌ساز تحقق اهداف و آرمان‌های بعثت به شمار می‌رفت و در واقع روز بعثت «روز تولد شخصیت والای پیامبر اکرم (ص)» است.
پیامبری که اشرف مخلوقات است و سید اوصیاء پیامبری که خداوند میثاق او را از تمام عوالم هستی، حتی ابناء الهی گرفت، «مَأْخُوذاً عَلَی اَلنَّبِیینَ مِیثَاقُهُ» پیامبری که محور پرستش در کل عالم تکوین است. پیامبری که خداوند فرمود: «لَوْلاکَ لما خَلَقْتُ الأفْلاکَ» او که نسبت به مؤمنین مظهر رحمت است و رأفت، «بالمؤمنین رؤوف رحیم» و برای جهانیان رسول رحمت « وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً». او که پیشوای پرهیزکاران و وسیله بینایی هدایت خواهان است. چراغی با نور درخشان، ستاره‌ای فروزان و شعله‌ای با برق‌های خیره‌کننده و تابان است. راه و رسم او با اعتدال، روش زندگی او صحیح و پایدار، سخنانش روشنگر حق و باطل و حکم او عادلانه است.
ادامه در پست بعدی.....
سال‌های طولانی بود که مردم جهان به خصوص مردم جزیرةالعرب از نور مستقیم خورشید نبوت دور گشته و در تاریکی جهل و خرافات غوطه می‌خوردند، از گردابی بیرون آمده، در گردابی دیگر فرو می‌رفتند. با آلودگی به اشرافیت، غارتگری، قساوت، تعصبات نژادی، قبیله‌ای، بت‌پرستی، فضایل اخلاقی را پایمال و رذایل اصول زندگی را سپری می‌کردند.
حضرت امیرالمؤمنین امام علی(ع) در خصوص دوران بعثت می‌فرمایند: «خداوند پیامبر اسلام(ص) را زمانی فرستاد که مردم در فتنه‌ها گرفتار شده و رشته‌های دین پاره شده بود. چراغ هدایت بی‌نور و کوردلی همگان را فرا گرفته بود. خدای رحمان معصیت می‌شد و شیطان یاری می‌گردید. با دست مردم جاهل، نشانه‌های شیطان آشکار و پرچم او افراشته گردید. فتنه‌ها، مردم را لگدمال کرده و یا سم‌های محکم خود نابودشان کرده و پابرجا ایستاده بود. اما مردم حیران و سرگردان، بی‌خبر و فریب‌خورده، در کنار بهترین خانه (کعبه) و بدترین همسایگان (بت‌پرستان) زندگی می‌کردند. خواب آنها بیداری و سرمه چشم آنها اشک بود، در سرزمینی که دانشمندان آن لب فروبسته و جاهل گرایی بود.
در این هنگام که بشریت در کویر خشک رذایل گرفتار بود، مردی در دل کوه‌های مکه، خدا را عبادت می‌کرد. در کنار بت‌ها و ظلم‌ها زندگی کرد اما هیچ‌گاه بت را سجده نکرد و دامن مقدسش به ظلم آلوده نشد. به فرموده امام حسن عسکری (ع):«چون چهل سال از عمر ایشان گذشت، حق تعالی دل او را بهترین دل‌ها و خاشع‌تر، مطیع‌تر و بزرگتر از همه دل‌ها یافت. پس به دیده آن حضرت نور دیگر داد و امر فرمود که درهای آسمان را گشودند و فوج فوج ملائکه به زمین آمدند و آن حضرت نظر می‌کرد و ایشان را می‌دید و رحمت خود را از ساق عرش تا سر آن حضرت متصل گردانید». پس جبرئیل فرود آمد و اطراف آسمان و زمین را فرو گرفت و بازوی آن حضرت را حرکت داد و گفت: «یا محمد بخوان، فرمود: چه بخوانم»، گفت: «اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ.خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ».
بعثت و روز ولادت شخصیت والای پیامبر اکرم(ص)
بنابراین لطف الهی شامل جهانیان گردید و پیامبر خاتم (ص) به رسالت مبعوث گشت و خداوند او را چونان باران بهاری برای تشنگان حقیقت و مایه سربلندی، عزت و شرافت یارانش قرار داد. اگر روز هجرت پیامبر(ص) از مکه به مدینه بسیار مهم بود و به همین جهت به پیشنهاد حضرت علی (ع) آغاز تاریخ مسلمانان گردید، اهمیت آن بدین جهت است که هجرت زمینه‌ساز تحقق اهداف و آرمان‌های بعثت به شمار می‌رفت و در واقع روز بعثت «روز تولد شخصیت والای پیامبر اکرم (ص)» است.
پیامبری که اشرف مخلوقات است و سید اوصیاء پیامبری که خداوند میثاق او را از تمام عوالم هستی، حتی ابناء الهی گرفت، «مَأْخُوذاً عَلَی اَلنَّبِیینَ مِیثَاقُهُ» پیامبری که محور پرستش در کل عالم تکوین است. پیامبری که خداوند فرمود: «لَوْلاکَ لما خَلَقْتُ الأفْلاکَ» او که نسبت به مؤمنین مظهر رحمت است و رأفت، «بالمؤمنین رؤوف رحیم» و برای جهانیان رسول رحمت « وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً». او که پیشوای پرهیزکاران و وسیله بینایی هدایت خواهان است. چراغی با نور درخشان، ستاره‌ای فروزان و شعله‌ای با برق‌های خیره‌کننده و تابان است. راه و رسم او با اعتدال، روش زندگی او صحیح و پایدار، سخنانش روشنگر حق و باطل و حکم او عادلانه است.
ادامه در پست بعدی.....
۲.۰k
۱۸ بهمن ۱۴۰۲
دیدگاه ها
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.