این شعر مولانا واقعا شگفت انگیز و.مبهوت کننده است آدم حیر

این شعر مولانا واقعا شگفت انگیز و.مبهوت کننده است آدم حیران می ماند که این واژه ها با چنین نظم و آهنگی چگونه به ذهن این مرد خطور کرده است خواجه مگو که من منم من نه منم نه من منم
گر تو تویی و من منم من نه منم نه من منم
عا شوق زار او منم بی دل و یار او منم 
باغ و بهار او منم من نه منم نه من منم
یار و نگار او منم غنچه و خار او منم
بر سر دار او منم من نه منم نه من منم
لاله عذار او منم چاره ی کار او منم
حسن وجوار او منم من نه منم نه من منم
باغ شدم ز ورد او داغ شدم زگرد او
زاغ شدم ز درد او من نه منم نه من منم
آب گذشت از سرم بخت برفت از برم
ماه بریخت اخترم من نه منم نه من منم
لاف زدم ز جام او گام شدم ز گام او
عشق چه گفت نام او من نه منم نه من منم
روح مرا  حیات ازو ذات مرا صفات ازو
فقر مرا زکات از او من نه منم نه من منم
جان مرا جمال ازو نفس مرا جلال ازو
عشق مرا کمال ازو من نه منم نه من منم
غرق شدم ز روح او بحر شدم ز نوح او
تا برسد فتوح او من نه منم نه من منم
دولت شید او منم باز سپید او منم
راه امید او منم من نه منم نه من منم
گفت برو تو شمس دین هیچ مگو از آن واین
 تا شودت گمان یقین من نه منم نه من منم