جزیره ابوموسی یا بوموسا جزیره ای در جنوب خلیج فارس و بخشی

جزیره ابوموسی یا بوموسا جزیره ای در جنوب خلیج فارس و بخشی از
استان هرمزگان در جنوب ایران است.
این جزیره یکی از جزایر سه گانه ایران است که امارات متحده عربی
ادعای مالکیت آن را دارد.
مساحت این جزیره که در ۲۶ ٔ درجه خط عرض شمالی و در ۵۵ ٔ درجه
خط طول شرقی واقع شده است، در حدود ۱۲ کیلومتر مربع است.
فاصله میان این جزیره و جزایر تنب به دلیل عمق مناسب آب، تنها
مسیر قابل کشتیرانی برای نفتکش های بزرگ است.

حاکمیت ایران بر جزایر ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک ریشه در دوره امپراتوری های عیلامی، ماد، هخامنشی، اشکانی و ساسانی دارد.
در این دوران نظم و امنیت ایرانی (persianpax)بر سراسر پهنه آبی
خلیج فارس و جزایر آن حکم فرما بود.
جزایر سه گانه در سال ۱۹۰۸ به طور کامل تحت اشغال بریتانیا به عنوان
قیم رسمی امارات متصالحه درآمد اما تا سال ۱۹۷۱ هیچ کدام از دولت
های ایران این اشغال را قبول نداشته و ابوموسی به همراه تنب بزرگ و
کوچک در تقسیمات کشوری ایران قرار داشتند.
جزیره ابوموسی ، بریتانیا، ایران، امارت

در سال ۱۹۷۱ میلادی پس از توافق ایران و #بریتانیا و پیش از خروج
نیروهای نظامی انگلیس از منطقه و تأسیس کشور امارات متحده عربی، ابوموسی به همراه تنب بزرگ و #تنب_کوچک پس از نزدیک به ۷۰ سال
شکایت های مداوم دولت ایران علیه اشغالگری #انگلیس سرانجام به ایران بازگردانده شد.
طبق این یادداشت تفاهم #ارتش ایران در این جزیره نیرو مستقر کرد و به شارجه اجازه داده شد که یک پاسگاه #پلیس محلی در آنجا داشته باشد.
این موافقتنامه منابع #انرژی جزیره را بین دو امضاکننده تقسیم کرد.


در سال ۱۹۹۲ و پس از خاتمه #جنگ #خلیج_فارس #امارات_متحده_عربی بر
خلاف نظر شیخ #شارجه و تفاهم ٔ نامه ۱۹۷۱ شارجه با ایران در خصوص
#ابوموسی، اقدام به طرح ادعاهای مالکیت بر #جزایر سه گانه کرد.
این اقدام واکنش دولت ایران را برانگیخت.
شورای عالی امنیت ملی ایران با صدور بیانیه ای هشت ماده ای بر حق
حاکمیت بی چون و چرای #ایران بر جزایر تأکید کرد. در بند هفتم این بیانیه آمده است: «طرح ادعاهای تاریخی در مورد سرزمین های ایران، اگرچه همواره به نفع ایران است، ما آن را به هیچ وجه به مصلحت امنیت منطقه نمی دانیم و تجربه ادعاهای مشابه از سوی #عراق درس عبرتی در این زمینه است».




#پهلوی #تجزیه