ناله ی سوخته جانان به اثر، نزدیک است

ناله‌ی سوخته جانان به اثر، نزدیک است
دست خورشید به‌ دامان سحر نزدیک است
کار آتش کند آبی که به تلخی بخشند
ور نه دریا به من تشنه جگر نزدیک است...
(حضرت صائب)

هویت فرهنگی مامحصول تلاش مشاهیری است که در بستر تاریخ این مملکت از جان مایه گذاشته و با نقد عمر پرچم فرهنگ ایران زمین را بالا نگهداشته اند.
بزرگانی که روزگاری از سرآمدان دوران خود بوده واکنون نیز چون کهکشانی بی رقیب بر آسمان فرهنگ و ادب کشور می درخشند وراه نشان می دهند. بدیهی است که اینان هرکجا سر بر بالین خاک گذاشته اند
از پس قرن ها و ورای حوادث همچنان چون گوهری رخشان بر تارک شهر ودیارمان می درخشند و عزت وآبروی آن سامان وبلکه ایران عزیز” محسوب می شوندو علاقمندان فرهنگ وهنر ناب ایرانی از سراسر جهان را به سمت خود می کشانند
میرزا محمدعلی صائب تبریزی اصفهانی بزرگ‌ترین غزلسرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه از مشاهیری است که دراصفهان دفن است وسالانه جمع زیادی از علاقمندان ایران وجهان را به سمت خود می کشاند....
اگر فرهنگی داریم که به‌آن می‌بالیم، بازدهِ تلاش بزرگانی مانند همین "صائب" بزرگ است که با هنر ارجمند خویش، کژی‌ها را کاستند و چهره‌ی این‌فرهنگ را به این زیبایی آراستند.
اندوخته‌ی نیاکان ماست آنان که در نگهداریِ آن به‌جان کوشیدند و از جان گرامیِ خویش مایه گذاشتند.
شایسته‌ی شهری مانند سپاهان و مردم با فرهنگ و بزرگان و گردانندگانش نیست که روزگارِ آرامگاهِ بزرگی از بزرگانش چنین باشد!
مگر میشود باور کرد شهری با آوازه اصفهانٍ نصف جهان مدفن حکیم و فرزانه ای اینچنین باشد واینقدر کم لطفی در حقش روا شده باشد.
شما مسئولین ومتولیان امر دعوت می کنم سری به آرامگاه حافظ وسعدی در شیراز بزنید وجاه وجلال وشکوه آنها ببینید وبیندیشید که حضرت صائبی که از نظر محتوای غنی ادبی کم از حافظ وسعدی ندارد چرا باید اینقدر غریبانه در میان هجوم باد وباران و گوهرناشناسانی قرار گیرد وحتی از سنگ قبر این حکیم الهی نگذشته وبه تخریب آن پرداخته اند...
#صائب_تبریزی
#شهرداری_اصفهان
#شعر_ادبیات
#غزل
#سبک_هندی