جای جان ستانده شده از آن جوان معصوم پایین شهری در این ادب

جای جان ستانده شده از آن جوان معصوم پایین شهری در این ادبیات نرم و فریبنده با «آقای قاضی» کجاست؟

چه طور به راحتی از خون او چشم پوشی می کنند؟
آیا نه این است که در پس این کلمات زیبا اما گمراه کننده، همان تفکر وحشی و خون خوار دو ماه پیش است که جان بسیجی برایش هیچ ارزشی ندارد؟

‎