هیچگاه آنقدر شاد نبوده ایم که مطلق شود و هیچگاه آنگونه که شایسته غم است، غمگین نشده ایم. ما انسان های بی منطقی هستیم که یاد نگرفته ایم چگونه مطلق عمل کنیم

دست خودمان نیست که تمام احساسات ما نیمه و نصف کاره مانده اند
هیچ اشکالی ندارد
و هیچ خرده ای بر سرشت دمدمی انسان ها نمیتوان گرفت
جز احترام گذاشتن .

خودخواهانه عمل میکنیم،
عیب میگیریم،
لِه میکنیم،
ناجوان مردانه قضاوت میکنیم
و خدا پنداریم!
به راستی معیار چیست؟
حق کجای این جهان نشسته و دنیای مارا آه می کشد؟

ما مردمان سیاهی هستیم،
تنهاییم و تنهاییم!
ما بیچارگان اسیر هستیم
و این زندان دایره ای کوچکمان را ویرانه ایم.
غم بزرگیست افسوس که نمیفهمیم، افسوس نیمه کاره ایم،
افسوس نمیدانیم نیمه ای را که به سخره میگیریم میتواند تکمیل ما باشد.


#دلنوشته
▪︎ - ¹⁶ مرداد ماهِ ¹⁴⁰¹ - ▪︎
¹¹.³¹