من اصلا حوصله ی آدم هایِ مرموز و نصفه و نیمه را ندارم...آ

من اصلا حوصله ی آدم هایِ مرموز و نصفه و نیمه را ندارم...آدم یا باید درست و حسابی بیاید و بماند، یا بی چک و چانه، خودش را بردارد و برود دنبالِ زندگی اش!
من از آدم‌هایِ بلاتکلیف و شال و کلاه کرده‌ی رابطه‌ها بیزارم!
بودنِ کسی که نه می شود رویِ حضور و حرف‌هایش حساب کرد، نه نسبت به آدم تعهد و علاقه‌ای دارد، به چه درد می‌خورد؟!
من از آن دسته آدم‌هاییم که سالها برایِ پیدا شدنِ آدمی لایق و شایسته ی همنشینی صبر می کنند، اما وقتی زمانش رسید، یک دانه پر و پا قرصش را برایِ خودشان انتخاب می‌کنند!
از آن آدم‌هایی‌ام که دورشان را با هرکس و ناکس شلوغ نمی کنند، که برایِ حریمشان ارزش قائلند!
که کیفیت را فدایِ کمیت نمی‌کنند!
آدم هایی که دنبالِ ساخته شدنند نه سرگرمی!
آنهایی که برایِ حفظِ اصالتِ رابطه ها می‌جنگند...!
همنشین خوب است کم باشد، اما اصیل، اما منحصر به خودِ آدم...لطفا این‌قدر به رسمِ عادت، آدم‌هایِ اشتباهِ رابطه‌ها را کِش ندهید!
آدم‌ها که کِش بیایند؛ ماهیتشان تغییر می کند،
به ماهیت و اصالتِ آدم‌ها دست نزنید،
همه ی آدم ها خوبند، اگر جایی که "باید و شاید" باشند!
اجازه بدهیم آدم ها سرجایِ خودشان بمانند،
با خودخواهی و لجاجتمان؛
پازلِ زیبایِ خلقت را خراب نکنیم!


#نرگس_صرافیان_طوفان