سلاله از اول ماه پیام داد که نذری امسالت را جایی قول نده.

سلاله از اول ماه پیام داد که نذری امسالت را جایی قول نده. پارسال خوب جایی خرج شد...
دیروز زنگش زدم. گفت خبری نشد! نیمه رمضان رسید...
گفتم: من که نذر امام حسن(ع) فراموشم نمیشود... امسال هم دست خودت را میبوسد. برسان به دست نیازمندش...
گوشی را که قطع میکنم توی فکر غرق میشوم...
به این فکر میکنم که چه فلسفه ای دارد نذری هر ساله من؟ و چه مناسبتی دارد که من میان تمام مناسبتهای مذهبی، حساسیت خاصی روی ولادت و شهادت امام مجتبی(ع) دارم...
ارتباطم را با حسین(ع) درک میکنم...
خسته میشوم میگویم: یا حسین
تشنه میشوم : یا حسین
بلند میشوم و مینشینم: یا اباعبدلله...
نام حسین با رگ و پی وجودم گره خورده...
اما امان از حسن(ع)...
که هر بار دلتنگ میشوم میگویم: یا حسن مجتبی(ع)
احساس بی کسی میکنم: یا حسن مجتبی(ع)
احساس غریبی میکنم: یا حسن مجتبی(ع)...
چه پیوندی است میان غربت و سرور جوانان اهل بهشت؟
چه نقطه اتصالی است بین تو و فرزند زهرا(سلام الله علیها) و غریبی؟!
و من امسال هم به رسم این چندسال، به نیت سلامتی ات نذر کردم...
نذر کردم تا با آمدن شادی روی لبهای چند خانواده نیازمند، شادی بنشیند توی دلت...
دلخوشیهای کوچک من هم همین مناسبتهای بزرگ است یارجان!
چه فرقی میکند اینجا باشی، کنار من، یا آنسوی مرزهای این دیار...
من هرآنچه داشته ام نذر برطرف شدن غم چشمهایت میکنم...
#الهام_جعفری
#ممنوعه
#عیدت_مبارک
#عیدتون_مبارک
#عیدمون_مبارک