همیشه در خیال من ز شعله گرمتر تویی

همیشه در خیال من ز شعله گرمتر تویی
چه گرم دوست دارمت اجاق سرد اگر تویی 
نه آتشی که بی هنر به تاب شعله بیندت
زبانه ی هنرــ بلی ــ زبان شعله ور تویی 
نه شاخسار گلبنی که زینت سرا شوی
چو نارون به سایه ها امید رهگذر تویی
مرا که با چراغ دل به جست و جو دویده ام
از آن که یافت می نشد نشان تویی اثر تویی...
کسی که بار دیگرم شگفتی بلوغ را
چو طعم کال میوه ایی چشانده بیخبر تویی
دو سوری سپید گون به سینه سار دیده ام
مرا سبب که ساعتی به خود کنم نظر تویی 
ترنج دل ز سینه ام برون کن و دو نیمه کن
که آن که سنجدم هنر به کفه های زر تویی .....
مسافری که میرسد ز دور تا دیار من
سپید جامه سبز جان نشسته بر کهر تویی
که میزند در سرا که قلب تازه سال من
ز سینه میدود به در؟ مگر تویی مگر تویی؟
خیال دست دوستی فشرده دست گرم من
چه رشک میبری به او ؟ نگین او نگر تویی


#سیمین بهبهانی