مولانا می گوید من هر وقت بازی های ذهن و تدبیر های تمام نش

مولانا می‌گوید من هر وقت #بازی‌های_ذهن و تدبیر‌های تمام نشدنی‌اش را کنار می‌گذارم و #تسلیم #حق و #حقیقت می‌شوم آن وقت دو کیفیت مهم در من زنده می‌شود؛ کیفیت اول این است که از آهویی زیبا آرام‌تر هستم. نگاه کنید به موجودات، به درختان، به گل‌ها، به ابر و آسمان و ببینید آن‌ها آیا مثل ما پر از #تشویش و بی‌قراری‌اند؟ آیا ابر می‌خواهد در آن لحظه چیز دیگری باشد؟ ابر، واقعیت خود را پذیرفته و بنابراین آرام است. آب و رود و درخت و ماه و زمین اینطورند. مولانا می‌گوید هر وقت من تسلیم وجود حقیقی خودم می‌شوم و آن تعین‌ها و کیفیت‌های فریبنده ذهنی را کنار می‌گذارم، اولین کیفیتی که در من #بیدار می‌شود #آرامش است و دومین کیفیت این است که #ترس‌های من فرو می‌ریزد و من از یک شیر بی‌باک‌تر و #جسورتر می‌شوم
راه مولانا این است که ذهن نمی‌تواند ذهن را نجات دهد. تدبیر‌های ذهن نمی‌تواند خرابی‌های ذهن را مرمت کند. آیا ندیده‌اید هر وقت با ذهن‌تان رفته‌اید خرابی‌های ذهن را درست کنید رنج از پی رنج آمده و زنجیر پی زنجیر؟ پس چگونه می‌توان این خرابی‌ها را درست کرد؟

برخی شاید تصور کنند که مگر می‌شود زندگی بدون تدبیر‌ها و نقشه کشیدن‌های ذهن جلو برود. ما که #هویت_حقیقی خودمان را با #هویت_ذهنی یکی می‌دانیم برای ما پذیرش این #مفهوم سخت است، اما آیا ما نیستیم که در دعای تحویل سال از خداوند به عنوان منقلب‌کننده قلب‌ها و تدبیرکننده شب و روز یاد می‌کنیم؟ پس اگر خداوند تدبیر می‌کند چرا این همه بی‌قراری در ما موج می‌زند؟ ممکن است برخی بگویند پس من چه کاره‌ام؟ موجودی منفعل؟ پس اختیار من چه می‌شود؟ تسلیم حق شدن به معنای نفی اختیار نیست. وقتی کسی به خداوند توکل می‌کند به این معنی نیست که همه اختیارات از او سلب شده است. نه! وقتی من به خدا توکل می‌کنم و معتقدم که خداوند روزی‌رسان است، این نیست که در پی روزی نروم 
#رفتن #حرکت کردن #جوشیدن #تدبیرکردن #تامل ودر پی رزق و روزی بودن خود باعث #بستر_سازی نعمت ها و #پیروزی_های_الهی خواهد شد
پس تا می توانی #مبارزه #تلاش #توکل و #صبر کن که در این راه میتوانی رنج های پی در پی و زنجیر های بافته شده را پاره کنی یا بپوسانی
#مولانا #مولوی #زنجیر_پی_زنجیر
#کوپیولیسم #خانیسمی #کتابداران_بیدانش
#رنج_از_پی_رنج_آید