◼️◾️▪️▪️◾️◼️

◼️◾️▪️▪️◾️◼️
دلم میخواست
محرم که می رسد
مثل مردم زمان حضرت صادق علیه السلام درب خانه‌تان را می‌زدیم و به محضرتان می آمدیم برای عرض تسلیت!
اما چه می‌توان کرد،جز اینکه پا به عالم خیال بگذارم.
وضو می‌گیرم،
چشمانم را می‌بندم،پشت در خانه ایستاده‌ام...
وقتی درب خانه تان باز می‌شود،
می‌بینم که رخت عزا به تن کرده‌اید▪️
-آقاجان سلام!
صاحب عزای این دو ماه
برای عرض تسلیت آمده‌ام!
دور سرت بگردم...

با این جملاتِ من ،
انگار آشوبی در دل تان به راه می‌افتد!
دست به سر می گذارید!
اشک که نه،
خون از گوشه چشمتان جاری می‌شود
و با صدایی حزن آلود زمزمه می کنید:
« یا أهلَ العالَم، إنّ جَدّی الحُسین (علیه السلام) قَتلوهُ عَطشانا؛
 یا أهلَ العالَم، إنّ جدّی الحُسین (علیه السّلام) طَرحوهُ عُریانا»

تمام حزن و غم و مصیبت این دوماه عزاداری ،یک سو؛
و نگرانی و آشوب دلم برای دل داغدار شما، سویی دیگر!

آه آقای پریشان حالِ عزادارم
یادم باشد این دو ماه
برای تسکین قلب داغدارتان
هر صبح صدقه بدهم!

آجَرکَ الله فی مُصیبت جَدّک
◼️◾️▪️▪️◾️◼️