غصه میخورم واسهٔ همهٔ اونا که زندگی کردن یادشون رفته ، که
غصه میخورم واسهٔ همهٔ اونا که زندگی کردن یادشون رفته ، که لبخند زدن رو گذاشتن کنار و محبت کردن رو پشت هزار تا دلیلِ ظاهرا موجه پنهان کردن.
یکی تنهاست و روی سر تنهائیش چادر لبخند و بی عاری کشیده و همه میگن وای وای چقدر راحته ، انگار نه انگار که فلان ، یکی سکوت کرده چون کلمه ها باهاش قهر کردن و آرومه ظاهرا ولی ، ناآروم ترینه در حقیقت و همه میگن ببین چقدر بلده ، بابا این دیگه چه مار خوش خط و خالیه...
یکی گم شده تو دنیای هزار توی خودش و دلش لب به لبِ غمه ، غمی که نمیدونه از کجا میاد و چطوری نشسته به دلش و شده بهترین رفیقش و همه میگن اوووه ، روانیِ ناشکر ، همه چی داره و همش کارش ناله اس ، یکی غریبِ ، تو خونه اش و کوچه اش و شهرش و تو دلش حتی غریبِ و همه میگن آخی ، طفلی چقدر بدبخته...
هزار و یک مدل آدم هست و چند هزار برابرش هم قضاوت ، درست و غلط و احمقانه و بی رحمانه و چی و چی ، ولی ، تو خودت باش ، رفیق تنهام ، رفیق غریبم ، رفیق خسته و داغونم ، رفیق نا آرومم ، تو خودت باش و مثل خودت نفس بکش ، اگه یه آرامبخش باشه که همیشه کار کنه اونم همینه ، خودمون بودن...
خودمون باشیم.
یکی تنهاست و روی سر تنهائیش چادر لبخند و بی عاری کشیده و همه میگن وای وای چقدر راحته ، انگار نه انگار که فلان ، یکی سکوت کرده چون کلمه ها باهاش قهر کردن و آرومه ظاهرا ولی ، ناآروم ترینه در حقیقت و همه میگن ببین چقدر بلده ، بابا این دیگه چه مار خوش خط و خالیه...
یکی گم شده تو دنیای هزار توی خودش و دلش لب به لبِ غمه ، غمی که نمیدونه از کجا میاد و چطوری نشسته به دلش و شده بهترین رفیقش و همه میگن اوووه ، روانیِ ناشکر ، همه چی داره و همش کارش ناله اس ، یکی غریبِ ، تو خونه اش و کوچه اش و شهرش و تو دلش حتی غریبِ و همه میگن آخی ، طفلی چقدر بدبخته...
هزار و یک مدل آدم هست و چند هزار برابرش هم قضاوت ، درست و غلط و احمقانه و بی رحمانه و چی و چی ، ولی ، تو خودت باش ، رفیق تنهام ، رفیق غریبم ، رفیق خسته و داغونم ، رفیق نا آرومم ، تو خودت باش و مثل خودت نفس بکش ، اگه یه آرامبخش باشه که همیشه کار کنه اونم همینه ، خودمون بودن...
خودمون باشیم.
۵.۴k
۰۹ فروردین ۱۳۹۹
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.