وقتی خبر رسید که ایران پایگاه نظامی آمریکا رو زده، خوشحال

وقتی خبر رسید که ایران پایگاه نظامی آمریکا رو زده، خوشحال شدیم چون ایرانی ها متحد همه باهم و یکپارچه مشت محکمی به آمریکا زدیم ... ولی یه عده خوشحال نشدن گفتن: ما جنگ نمیخوایم، ما میترسیم، اصلا چرا بیشتر نزدیم، چرا کشته ندادن؟! ..... این مردم عادت کرده بودن که همیشه خودشون بزنن تو سر خودشون .... خودشون رو ایرانی نمیدونن که از خوشحالی و قدرت ایران خوشحال نشدن ..... خبر دوم تلخ بود و جانکاه، سقوط هواپیما،... از همون ساعات اولیه همون عده ای شروع کردن به زدن تو سر ایران و الان که مشخص شده خطای انسانی و غیر عمد در کار بوده، خوشحال شدن! میگن: دیدین راست گفتیم؟ دیدین ایران عرضه نداره؟ دیدین نمیتونیم یه کار درست انجام بدیم؟! ... باز هم نشون دادن که خود رو ایرانی نمیدونن و فقط بلدن تو سر ایران و ایرانی بکوبن ..... ولی ما از همون لحظه اول که خبر رو شنیدیم بنا به وظیفه وطن دوستی و حفظ آبرو و عزت ایران، سعی کردیم ماجرا رو از دیدی غیر از دید ترامپ و بی بی سی ببینیم، قصدمون هم دروغ نبود، با توجه به شواهد و قرائن حرف زدیم، و با این هدف بهترین کار ممکن رو در اون روزها انجام دادیم. عده ای هموطن و نخبه کشور ما فوت کردن، همگی شدیداً متأثر شدیم و این تأثر رو خبر خطای انسانی بیشتر کرد .... سوالم اینه چرا باید از موفقیت ایران در یک زمینه ناراحت بشیم و اون رو تحقیر کنیم ولی از خطای ایران خوشحال بشیم؟ اگه خطای عمدی در کار باشه خود من و همفکرانم برای مرگ عامل این کار جشن میگیریم ولی اگه خطا سهوی باشه، چرا باید کل سپاه رو به خاطر خطای یک یا چند نفر بکوبن؟ مگه سپاه در این همه مدت تلاشی جز حفظ امنیت کشور داشته؟ خطا بزرگ بوده و شدیداً ناراحت کننده ولی از انصاف خارج نشیم