و گفت: راه خدای را عدد نتوان کرد، چندان که بنده است، به خ

و گفت: راه خدای را عدد نتوان کرد، چندان‌که بنده است، به خدا راه است. به هر راهی که رفتم قومی دیدم. گفتم: خداوندا مرا به راهی بیرون بر که من و تو باشیم خلق در آن راه نباشد. راه اندوه در پیش من نهاد گفت: اندوه باری گران است، خلق نتواند کشید.

📚 از #کتاب تذکرة الاولیاء | نوشته‌ی #عطار
ذکر ابوالحسن خرقانی #بخون