فکر میکنم عادی شدن، با یک شیب ملایم بی رحم اتفاق میوفته.

فکر میکنم عادی شدن، با یک شیب ملایم بی‌رحم اتفاق میوفته. اینکه نشنیدن صدات دیگه مثل اوایل اذیتم نکنه. اینکه دیدن هر روزه‌ات نیازِ جونم نباشه و بدون نق زدن تحمل کنم. اینکه وقتی صدات میزنم بگی "بله" و برام اهمیت نداشته باشه که از شنیدنش بیزارم.
عادی شدن عمیق ترین ترس منه و زجر آورترین اعتراف منه! :)