⚑از "قیام" تا "قیمه"؛ واقعا" هیهات منا الذله؟
⚑از "قیام" تا "قیمه"؛ واقعا" هیهات منا الذله؟
🏴 محرم و عاشورا در مغز استخوان ایرانیان خانه کرده است. آنچنان که حتی در یک آب خوردن ساده هم رد آن پیداست؛ "سلام بر حسین تشنهلب، لعنت بر یزید!"
یعنی حتی بعد از نوشیدن یک جرعه آب هم بسیاری از ما آگاه یا ناخودآگاه نسبت به آن موضع میگیریم اما آیا ما پیرو راه "حسین بن علی" هستیم و آنچه در دههی محرم برگزار میکنیم نسبتی با مرام او دارد یا اسیر فرهنگ غالب شدهایم؟
🏴 آنچه در تاریخ آمده این است که امام حسین(ع) بهعنوان یک آزادمرد مقابل ظلم سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد. فریاد زد: هیهات منا الذله! (خواری و ذلت از ما دور باد) ... ندا داد: اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!
اما آنچه در این دهه روایت میشود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است یا هرسال احساس می شود از هستهی "قیام" دورتر میشویم و به پوستهی "قیمه" نزدیکتر؟
🏴 هیچ متری وجود ندارد که این ادعا را ثابت کند اما از نشانهها میتوان یافت که هرسال دههی محرم، طبلها بزرگتر، دستهها منظمتر، مداحیها پر"شورتر"، آرایشها غلیظتر، نذریها چربتر، لباسها و صحنهآراییها شیکتر و... میشود اما آیا به همان اندازه که این "پوسته" رشد میکند "هسته" و جانمایه قیام حسینی هم برای مردم معرفی میشود؟
یعنی اگر امروز امام حسین به میان ما بیاید گله میکند چرا به جای عدسپلو، قیمه ندادهایم، صدای طبل و بلندگویمان کم بوده و چرا شاخههای علامتهایمان کم است یا شِکوه میکند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کردهایم و سر در لاک خودمان بُردهایم؟ چرا اهل کوفه را سرزنش میکنیم که در طمع فرمانداری ری و شام و کیسههای زر وسوسه شدند اما خودمان آبروی همدیگر را بر باد میدهیم و برای به دست آوردن یک صندلی چاپلوسی میکنیم و حرمت انسانیمان را خوار و ذلیل و پَست میکنیم؟
ادامه در کامنتها
🏴 محرم و عاشورا در مغز استخوان ایرانیان خانه کرده است. آنچنان که حتی در یک آب خوردن ساده هم رد آن پیداست؛ "سلام بر حسین تشنهلب، لعنت بر یزید!"
یعنی حتی بعد از نوشیدن یک جرعه آب هم بسیاری از ما آگاه یا ناخودآگاه نسبت به آن موضع میگیریم اما آیا ما پیرو راه "حسین بن علی" هستیم و آنچه در دههی محرم برگزار میکنیم نسبتی با مرام او دارد یا اسیر فرهنگ غالب شدهایم؟
🏴 آنچه در تاریخ آمده این است که امام حسین(ع) بهعنوان یک آزادمرد مقابل ظلم سر خم نکرد و جان بر سر این ایمان نهاد. فریاد زد: هیهات منا الذله! (خواری و ذلت از ما دور باد) ... ندا داد: اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید!
اما آنچه در این دهه روایت میشود دعوت مردم به ایستادگی در مقابل ظلم، دفاع از مظلوم، رعایت کرامت انسان و ترویج آزادگی است یا هرسال احساس می شود از هستهی "قیام" دورتر میشویم و به پوستهی "قیمه" نزدیکتر؟
🏴 هیچ متری وجود ندارد که این ادعا را ثابت کند اما از نشانهها میتوان یافت که هرسال دههی محرم، طبلها بزرگتر، دستهها منظمتر، مداحیها پر"شورتر"، آرایشها غلیظتر، نذریها چربتر، لباسها و صحنهآراییها شیکتر و... میشود اما آیا به همان اندازه که این "پوسته" رشد میکند "هسته" و جانمایه قیام حسینی هم برای مردم معرفی میشود؟
یعنی اگر امروز امام حسین به میان ما بیاید گله میکند چرا به جای عدسپلو، قیمه ندادهایم، صدای طبل و بلندگویمان کم بوده و چرا شاخههای علامتهایمان کم است یا شِکوه میکند چرا در مقابل ظلم و ریا و تزویر در جامعه از ترس سکوت کردهایم و سر در لاک خودمان بُردهایم؟ چرا اهل کوفه را سرزنش میکنیم که در طمع فرمانداری ری و شام و کیسههای زر وسوسه شدند اما خودمان آبروی همدیگر را بر باد میدهیم و برای به دست آوردن یک صندلی چاپلوسی میکنیم و حرمت انسانیمان را خوار و ذلیل و پَست میکنیم؟
ادامه در کامنتها
۴۴۷
۱۳ شهریور ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۸)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.