دیر یا زود عاشقِ یکی مثلِ من میشی،

دیر یا زود عاشقِ یکی مثلِ من میشی،
یکی که مثلِ همه ی دخترا دلش برای رنگِ صورتی ضعف نمیره و رنگ سیاهو رو دوست داره، یکی که با همه ی گٌل گلیایِ دنیا رفیقه و بعضی شبا خواب میبینه پوستش گل گلی شده، یکی که شکموعه و از هیچ غذایی بدش نمیاد، که عاشقِ کله پاچه و خوئَک و دل و جیگره، که لجبازیاش میخندونتت و وقتی هیجان زده میشه اختیار صداش دست خودش نیست ... دیر یا زود یه نفرو پیدا میکنی که ساده لباس میپوشه و کتونی دوست داره و همیشه تو کیفش آلوچه و لواشک هست، یکی که وقتی خوشحاله دلش میخواد لا به لای شکوفه های گیلاس بخوابه و روی چمن هایِ پارک قِل بخوره، که تیکه کلامایِ خاصِ خودشو داره و گاهی با حسادتاش کلافَت میکنه، یکی که از درو دیوار و سنگ و کوچه و خیابون عکس میگیره و از شکارِ هیچ صحنه ای نمیگذره، یکی که آنشرلی وار احساساتی میشه و روزی هزاربار ازت میپرسه "موهام قرمز باشه قشنگ میشم نه؟ " دیر یا زود میفهمی که تهِ تهِش به یکی مثلِ من برمیگردی، به یکی که منو بهت یادآوری کنه چون فراموش کردنِ آدمایی مثل من سخته، خیلی سخت!