فردا روزی مولای ما را پدر امت رسول خدا را در محراب نمازضر

فردا روزی مولای ما را پدر امت رسول خدا را در محراب نمازضربت میزنند
سر شکافته
طبیب آمده بالاسر
سر تکان میدهد...

" مرهم بیاورید "
حسن با غصه این را میگوید
اما زخم علی را
تنها یک چیز آرام میکند

" چادر زهرایم کجاست؟ "
همان چادری که به خاک نشست
بوی این چادر
یادآور روزهای خوب مدینه ست..
وقتی که زهرا بود..
وقتی که یار شبانه روز مولا بود...


اما این چادر، امروز به سر زینب است...
زمین که نمانده!
سالهاست که زینب چادر مادر را به دوش می کشد
چرا گفتم به دوش می کشد؟
یعنی زینب راه مادرش را ادامه خواهد داد!
وگرنه که چادر سرکردنی نیست!
چادر یک راه نرفته است!

چادر زهرا نباید روی زمین بماند..
برای کسانی که زینب امام زمانشان هستند..
چادر، تجلی فرهنگ قیام است


وصیت مادر را به یاد آورد..
" زینبم!
بعد از خودت
به دخترانم بگو
این چادر زمین نماند! "