3-3 فرآوریشیوهء «مزدبگیرداری» (سرمایه داری)

3-3 فرآوریشیوهء «مزدبگیرداری» (سرمایه داری)
_________________________________________________________

در سال 1300 زادروزی ، با رخ دادن یک سرمای بسیار سخت در اروپا ، نیاز به پارچهء پشمی بسیار بالا رفت ، و روش فرآوری پارچهء پشمی در کارگاه های کوچک خانگی ، پاسخگوی این نیاز بسیار بالا نبود . پایابراین (بنابراین) بازرگانان شهر فلورانس ایتالیا ، برای نخستین بار در جهان ، کارگاه های بزرگ فرآوری نخ و پارچهء پشمی را در شهر خود برپا کردند ، و با هماهنگی «رعیت داران» ، «رعیت ها» را در برابر دریافت «مزد» ، در این کارگاه های بزرگ بکارگماردند ؛ و بدین شیوه ، فرآوریشیوهء «مزدبگیردارسالاری (سرمایه داری)» و پدیدهء «مزدبگیر» را پدید آوردند . باید رونهش (توجه) داشت که «مزدبگیر» ، همچنان «بی سرمایه» ماند .

«مزدبگیردارسالاری (سرمایه داری)» رفته رفته (بتدریج) در اروپا گسترش یافت ، تا اینکه ناپلئون در پیرامون سال 1800 زادروزی (میلادی) ، با ناچمی (غیرقانونی) دانستن «رعیت دارسالاری» ، «مزدبگیردارسالاری (سرمایه داری)» را تنها فرآوریشیوهء چمی (قانونی) اروپا کرد . سپس فرآوریشیوهء «مزدبگیردارسالاری» ، در دیگر خشکیپارهای (قاره های) جهان نیز برپا شدند ، ولی آنچه که بیدگرش (بی تغییر) ماند ، «بی سرمایه» بودن مردم جهان بود .