شخصیّت محبوب تان را تصوّر کنید. مقام معظم رهبری را. مرجعی

شخصیّت محبوب تان را تصوّر کنید. مقام معظم رهبری را. مرجعیّت را. سردار سلیمانی را. هر که را بیشتر از همه در ایران دوستش دارید. تصوّر کنید طناب انداخته اند دور گردنش و دستانش را با طناب بسته اند. به خانه اش هجوم آورده و بر سر همسرش فریاد میکشند. کودکانش ترسیده اند و گریه میکنند. به نظر شما، این مرد ـ این شخصیّت محبوب شما چه حالی دارد؟ ـ در دلش چه میگذرد؟ زیر لب چه میگوید؟ او را کشان کشان و به زور می برند. او مقاومت میکند. سعی دارد از جایش تکان نخورد. بر شانه اش تازیانه میزنند. چند متر آن طرف تر، همسرش ـ بانوی نحیفی کتک خورده است ـ که بر زمین افتاده. او را کتک زده اند. او گریه میکند. آه میکشد. با یک دست حجابش را نگه داشته و با دستِ دیگرش، راستی دست دیگرش کار نمیکند. مجروح است. او را با لگد، با غلاف شمشیر زده اند. او را میان در و دیوار له کرده اند. تصوّر کنید او زن بارداری بوده که بچه اش را سقط کرده. سقط یک نوزاد میدانی یعنی چه؟ این درد قابل تصوّر نیست. قابل نوشتن نیست. زنی نحیف. بانویی کتک خورده. زخم برداشته. گریان و نالان. کودکانی در ترس. دری سوخته. خانه پر از دود آتش. نامحرمانی با شمشیرهای برهنه بالای سرِ زنِ مظلوم ایستاده اند. و دورتر میان کوچه دارند آن شخصیّت محبوب شما را می برند. واقعاً از این موضوع کوتاه می آیید؟ چقدر طول میکشد فراموشش کنید؟! آیا احیای سوگواری برای این ماتم اسمش «بدعت» و «ایّام سازی» است؟! این روزها که شما به آن میگویید ربیع الاول، برای ما سالروز بیعت اجباری امیرالمومنین است. سالروز طناب انداختن دور گردن مولاست. نه فقط مولای من. نه. مولایِ تمام عالم. و تو اگر علی مولایِ توست باید از این جسارت اندوهگین باشی. اگر فاطمه بر تو ولایت دارد، باید از گریه هایش، از سقط جنینش، از کتک خوردنش اندوهگین باشی، اگر برای مثال، در عید نوروز به خانه تان حمله کنند و مادرت را کتک بزنند و مادرت از آن جراحات بمیرد، تو سالها بعد فراموش خواهی کرد؟! و نوروز را به رفیقانت تبریک خواهی گفت؟! یا نوروز برای تو یادآور اندوه مادرت و رنج هایی که کشیده و دردهایی که تحمّل کرده خواهد بود؟! ربیع الاول ربیع دردهای مادر ماست. ربیع دردهای شیعه است. سالروز هجوم به خانه دختر رسول خداست. ما به آن میگوییم ایّام محسنیّه. کسی که بگوید محسنیّه بدعت است، نه شعور روایی دارد و نه سواد مذهبی. بدعت آن است که منحرف کند راه دینداری را. راه شریعت را. ایّام محسنیّه احیای امر آل الله است.
یا علی مدد.
مجید پورولی کلشتری.