بخون کپشو...

بخون کپشو...
من ازاول نه نویسنده بودم...
نه شاعر،نه موزیسین.حالا که فکرشو میکنم طراحی هم بلد نبودم اما خوب آدمآ تغییر میکنن
.
من همیشه ازتومینوشتم
ازتویی مینوشتم که اصلا نبودی،که اصلانمیشناختمت...
واست ساز میزدم ،شعر میگفتم 
تو رو میگفتم،تورو مینوشتم،تورو می کشیدم ،تورو...
تهش می شد یه طرح، یه تابلو یه شعر ،یه آهنگ،یه مسیر،اصلا یه متن غمگین وعجیب وعاشقانه...
خوب تو یهو اومدی
.
😔 شدی مخاطب خاص نوشته های بی مخاطب من...😔
.
شدی یه انگیزه واسم ، از نوشته هام خارج شدی و رنگ بود پیدا کردی ،دستم لرزید ...دلم لرزید....دیگه نتونستم بنویسم .....دلم میخواست فقط یه گوشه واستم ونگات کنم...
.
میدونی تو ازاولشم واقعی نبودی!
اما یهو چی شد خودمم نمیدونم، تو با اون چشمات از کجا پیدآ شدی
حالا چی!!...نیستی!...گاهی هم هستی..اما وقتی هستی چقدر خوب هستی...
.
حالادیگه نه میتونم بنویسمت نه بِکشمت نه میتونم حرفهای نزدمون رو بنوازم ونه...
اصلا ولش کن..
حالا کجایی..؟؟؟
.
ببین این منم بی تو،حالا وقتی که نیستی هوا برایم سنگین و آسمان برایم کوچک شده
این غروب جمعه بدون تو دلگیر تر از همیشه شده ،با حافظ این ساز تنهایی درد دل میکنم،هرکدوم بد تر از اون یکی دلم را آتش میزنند.....
.
حالا من مانده ام و یک عشق بی سامان.
.
پی نوشت:بازم جمعه ،بازم جمعه بدون تو،بازم جمعه بدون تو شروع شد و حالا داره بدون تو تموم میشه،لعنت به این جمعه ها،لعنت به این جمعه ها...