میدونی چی میشه که آدما به جایی میرسن که فقط حاضرن به شونه

میدونی چی میشه که آدما به جایی میرسن که فقط حاضرن به شونه های خودشون تکیه کنن،تنهایی رو بغل بگیرن و بترسن از هرکسی که این کنج امن و ازشون بگیره.میدونی چی میشه که آدما از هر دست و نگاهی طولانی دور میشن فرار میکنن،وقتی که با تموم وجودشون چیزی رو احساس کرده باشن،فرقی نمیکنه اون احساس،ازدست دادن یه عشق باشه یا یه ترسِ بزرگ و طولانی،وقتی که باور کرده باشن هیچکس به اندازه ی شونه های تنهایی،رفیق نیست. . .

#حاتمه_ابراهیم_زاده