امروز میخوام از یه روزدلنشین دیگه براتون بگم.روزی که بازم

امروز میخوام از یه روزدلنشین دیگه براتون بگم.روزی که بازم با بی قراری منتظر پخش مسابقه ی تیم مورد علاقم یعنی تیم ملی والیبال ایران بودم.بازی با سرویس یکی از بازیکنان ایران شروع شد.با اون ژست قشنگی که موقع سرویس زدن گرفته بود یه لبخند شیرین روی لبام نشست.سرویس تبدیل به امتیاز شد و اون بازیکن اولین امتیاز رو به نام ایران ثبت کرد.با نگاه کردنش حس قشنگی بهم دست داد.لبخند از روی لباش محو نمیشد.با اون چهره ی قشنگ و بانمکش حسابی منو جذب خودش میکرد.با مهربونی به هم تیمی هاش انرژی مثبت می داد.اصلا اون سرشار از انرژی بود.بهش خیره شدم .شماره پیراهنش 5 بود و پشت پیراهنش نوشته بود فرهادقائمی.اره همونجا بود که شناختمت.چقدر حس خوبی بهم دادی.اون انرژی و لبخندای قشنگی که هنوز توی وجودت و روی صورتت داری رو هنوزم یادم نرفته.بی نظیرجان.الان 4 سال از اون روزای شیرین میگذره و تو امروز 29 ساله میشی و من بی نهایت خوشحالم.اینو بدون که همون اولی که دیدمت شیفته ی تو شدم و هر روز علاقم بهت عمیق تر شد.فرهاد جان من شماره 5 تیم ملی بمب انرژی والیبال عاشقتممم تولدت مبارک داداش نازنینم