🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
🌹 نـــ✒ ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_ام
#بخش_اول
در ذهنم یڪے یڪے مرور میڪنم خاطراتش را!
گفتن از روزهایے ڪہ در هوایش نفس نمے ڪشیدم چہ ارزشے دارد؟!
نہ!
من هر روز،هر ساعت،هر ثانیہ در هوایِ نفس هاے او بودم!
هادے تا آن موقعِ یڪ بار در خانہ ے ما نفس ڪشیدہ بود!
چندبارے در ڪوچہ مان راہ رفتہ و نفس ڪشیدہ بود!
روزها را یڪے یڪے رد میڪنم،تا آخر آن هفتہ اتفاق خاصے نیوفتاد.
روزها را عادے و ڪسل ڪنندہ میگذراندم،تنها ڪارم شدہ بود درس خواندن و مدرسہ رفتن،از اتاقم فقط براے غذا خوردن دل میڪندم.
ڪم ڪم خودم هم داشتم نگران میشدم،بے حسے عجیبے بہ جانم افتادہ بود و نمیخواست رهایم ڪند!
روز بہ روز منزوے تر میشدم،حتے جواب شوخے هاے نورا را هم نمیدادم.
مادرم مدام با پدرم بحث میڪرد ڪہ "ببین دخترمون جلو چشممون دارہ از دست میرہ،هنوز تو حرف اجبار ڪردیو حالش اینہ!" و من تمامِ سرپیچے هاے قدیم را ڪنار گذاشتہ بودم،حالش را نداشتم!
گاهے موجِ نگرانے و ناراحتے را در چشمانِ پدرم میدیدم؛اما غرورش اجازہ نمیداد بروز بدهد.
همہ چیز دست بہ دست هم دادہ بود تا "او" شود دلیلِ "حالِ خوبم".
آخر همان هفتہ مادرم دودل با فرزانہ تماس گرفت و براے روزِ سہ شنبہ دعوتشان ڪرد.
دوست داشتم بگویم "مگہ خالہ بازیہ یہ هفتہ اونا یہ هفتہ ما!"
ولے حالِ این را هم نداشتم!
بعد از سہ روز تصمیم گرفتم براے خودم برنامہ بچینم تا بیشتر از این غرق این احساسات پوچ نشوم.
حتے داشتم از درس هم خستہ میشدم!
🌷 🌷 🌷 🌷 🌷
_گفتم ڪہ تو خیابون انقلابہ!
پدرم همانطور ڪہ دفتر حساب ڪتابش را چڪ میڪند میگوید:محیطش چطوریہ؟!
شانہ اے بالا مے اندازم و میگویم:نمیدونم! من ڪہ ندیدم،تعریفشو از دوستام شنیدم!
دفترش را مے بندد،دو دستش را مشت میڪند و مشغول مالیدن چشم هایش میشود:صبر ڪن یہ روز ڪہ سرم خلوت بود باهم میریم ببینم مناسبہ یا نہ!
نگاهم را بہ تلویزیون مے دوزم و مشغول تماشاے سریال آبڪے اش میشوم:باشہ! ولے من فردا یہ سر میزنم؛خواستم ثبت نام ڪنم شمام بیاید ببینید.
زیر لب باشہ اے میگوید و ادامہ میدهد:حالا چرا ڪلاس نقاشے؟! ڪامپیوتر ڪہ گرفتم برو ڪلاس ڪامپیوتر!
تہ دلم ڪمے خوشحال میشوم،پدرم بہ وقت گذرانے و تفریحم واڪنش نشان دادہ!
ڪمے روے مبل جا بہ جا میشوم و دل میڪنم از این سریال آبڪے!
دلم را مے سپارم بہ چشمان پدرم!
با حرڪت بدنم،موهاے آزادم جلوے چشمانم مے ریزند.
در حالے ڪہ سریع بہ عقب هدایتشان میڪنم با آب و تاب میگویم:من ڪہ ڪار خاصے با ڪامپیوتر نمیڪنم،چند تا مهارت اولیہ س ڪہ خودم یاد میگیرم،ولے نقاشے فرق دارہ! با روح و زندگیہ و پر از رنگ!
خیلے تو روحیہ تاثیر دارہ!
پدرم سرے تڪان میدهد و بہ تلویزیون زل میزند.
خوشحال از اینڪہ رابطہ ے مان ڪمے دارد عادے میشود براے فردا و دیدن آموزشگاہ نقاشے بے قرارم!
🌷 🌷 🌷 🌷 🌷
عصبے نگاهے بہ صفحہ ے درشت ساعتم ڪہ دوازدہ ظهر را نشان میدهد مے اندازم و دوبارہ سرم را بلند میڪنم.
غر میزنم:آخہ ساعت دوازدہ ڪدوم ڪلاسے بستہ س ڪہ تو دومشے؟!
اضافہ میڪنم:تقصیر خودمہ باید ساعتشو از مهلا مے پرسیدم.
با لب و لوچہ اے آویزان چند قدم از آموزشگاہ فاصلہ میگیرم.
خیابان انقلاب طبق معمول شلوغ است،با خودم فڪر میڪنم چہ مڪافتے بڪشم تا بہ خانہ برسم.
و فڪرِ سوار شدن مترو تیرِ خلاص را بہ تنبلے ام میزند!
نگاهے بہ مغازہ هاے سمت راست و چپم مے اندازم،هوس میڪنم ڪتاب بگیرم.
حداقل اینجا آمدنم بیهودہ نباشد!
باد گوشہ هاے روسرے بلندِ نیلے رنگم را بہ دست میگیرد.
سریع مرتبش میڪنم،براے راحت بودن در رفت و آمد چادر قاجارے ام را سر ڪردم.
با دقت ویترین ڪتاب فروشے ها را تماشا میڪنم.
صداے بوق ماشین و صحبت بقیہ تمرڪزم را بہ هم میریزد.
دو سہ تا مغازہ را رد میڪنم،یڪے از ڪتاب فروشے ها نظرم را جلب میڪند.
تختہ سیاہ ڪوچڪے روے سہ پایہ ے چوبے مقابل درِ شیشہ اے و چوبے قرار دادہ شدہ.
دور تختہ با گچ هاے صورتے و سبز و زرد و نارنجے ڪتاب هاے روے هم انباشتہ ڪشیدہ شدہ.
وسطشان هم با خط خوش بہ رنگ سفید نوشتہ "بیا و با ڪلیدِ نگاهت قفل صندوقچہ دلم را بگشا"
از سلیقہ و هنرشان خوشم مے آید.
خودم را در شیشہ ے در نگاہ میڪنم و بندِ ڪولہ ام را محڪم مے فشارم سپس دستگیرہ ے در را میفشارم.
ڪنجڪاو بہ فضاے مقابلم نگاہ میڪنم،ڪتابخانہ ے نسبتا بزرگے ڪہ مرتب و تمیز چیدہ شدہ.
میز چوبے بزرگے چند متر آن طرف تر از در ورودے قرار دارد و پسر جوانے پشتش نشستہ.
ڪنارش استند چوبے اے هم قرار دارد،رویش پر از گلدان هاے جور واجور است!
بہ سمت قفسہ ے ڪتاب ها میروم،تقریبا ڪسے نیست.
جز سہ چهار نفر!
✍ :emoji_modifier_fitzpatrick_type-
#آیه_های_جنون
#قسمت_سی_ام
#بخش_اول
در ذهنم یڪے یڪے مرور میڪنم خاطراتش را!
گفتن از روزهایے ڪہ در هوایش نفس نمے ڪشیدم چہ ارزشے دارد؟!
نہ!
من هر روز،هر ساعت،هر ثانیہ در هوایِ نفس هاے او بودم!
هادے تا آن موقعِ یڪ بار در خانہ ے ما نفس ڪشیدہ بود!
چندبارے در ڪوچہ مان راہ رفتہ و نفس ڪشیدہ بود!
روزها را یڪے یڪے رد میڪنم،تا آخر آن هفتہ اتفاق خاصے نیوفتاد.
روزها را عادے و ڪسل ڪنندہ میگذراندم،تنها ڪارم شدہ بود درس خواندن و مدرسہ رفتن،از اتاقم فقط براے غذا خوردن دل میڪندم.
ڪم ڪم خودم هم داشتم نگران میشدم،بے حسے عجیبے بہ جانم افتادہ بود و نمیخواست رهایم ڪند!
روز بہ روز منزوے تر میشدم،حتے جواب شوخے هاے نورا را هم نمیدادم.
مادرم مدام با پدرم بحث میڪرد ڪہ "ببین دخترمون جلو چشممون دارہ از دست میرہ،هنوز تو حرف اجبار ڪردیو حالش اینہ!" و من تمامِ سرپیچے هاے قدیم را ڪنار گذاشتہ بودم،حالش را نداشتم!
گاهے موجِ نگرانے و ناراحتے را در چشمانِ پدرم میدیدم؛اما غرورش اجازہ نمیداد بروز بدهد.
همہ چیز دست بہ دست هم دادہ بود تا "او" شود دلیلِ "حالِ خوبم".
آخر همان هفتہ مادرم دودل با فرزانہ تماس گرفت و براے روزِ سہ شنبہ دعوتشان ڪرد.
دوست داشتم بگویم "مگہ خالہ بازیہ یہ هفتہ اونا یہ هفتہ ما!"
ولے حالِ این را هم نداشتم!
بعد از سہ روز تصمیم گرفتم براے خودم برنامہ بچینم تا بیشتر از این غرق این احساسات پوچ نشوم.
حتے داشتم از درس هم خستہ میشدم!
🌷 🌷 🌷 🌷 🌷
_گفتم ڪہ تو خیابون انقلابہ!
پدرم همانطور ڪہ دفتر حساب ڪتابش را چڪ میڪند میگوید:محیطش چطوریہ؟!
شانہ اے بالا مے اندازم و میگویم:نمیدونم! من ڪہ ندیدم،تعریفشو از دوستام شنیدم!
دفترش را مے بندد،دو دستش را مشت میڪند و مشغول مالیدن چشم هایش میشود:صبر ڪن یہ روز ڪہ سرم خلوت بود باهم میریم ببینم مناسبہ یا نہ!
نگاهم را بہ تلویزیون مے دوزم و مشغول تماشاے سریال آبڪے اش میشوم:باشہ! ولے من فردا یہ سر میزنم؛خواستم ثبت نام ڪنم شمام بیاید ببینید.
زیر لب باشہ اے میگوید و ادامہ میدهد:حالا چرا ڪلاس نقاشے؟! ڪامپیوتر ڪہ گرفتم برو ڪلاس ڪامپیوتر!
تہ دلم ڪمے خوشحال میشوم،پدرم بہ وقت گذرانے و تفریحم واڪنش نشان دادہ!
ڪمے روے مبل جا بہ جا میشوم و دل میڪنم از این سریال آبڪے!
دلم را مے سپارم بہ چشمان پدرم!
با حرڪت بدنم،موهاے آزادم جلوے چشمانم مے ریزند.
در حالے ڪہ سریع بہ عقب هدایتشان میڪنم با آب و تاب میگویم:من ڪہ ڪار خاصے با ڪامپیوتر نمیڪنم،چند تا مهارت اولیہ س ڪہ خودم یاد میگیرم،ولے نقاشے فرق دارہ! با روح و زندگیہ و پر از رنگ!
خیلے تو روحیہ تاثیر دارہ!
پدرم سرے تڪان میدهد و بہ تلویزیون زل میزند.
خوشحال از اینڪہ رابطہ ے مان ڪمے دارد عادے میشود براے فردا و دیدن آموزشگاہ نقاشے بے قرارم!
🌷 🌷 🌷 🌷 🌷
عصبے نگاهے بہ صفحہ ے درشت ساعتم ڪہ دوازدہ ظهر را نشان میدهد مے اندازم و دوبارہ سرم را بلند میڪنم.
غر میزنم:آخہ ساعت دوازدہ ڪدوم ڪلاسے بستہ س ڪہ تو دومشے؟!
اضافہ میڪنم:تقصیر خودمہ باید ساعتشو از مهلا مے پرسیدم.
با لب و لوچہ اے آویزان چند قدم از آموزشگاہ فاصلہ میگیرم.
خیابان انقلاب طبق معمول شلوغ است،با خودم فڪر میڪنم چہ مڪافتے بڪشم تا بہ خانہ برسم.
و فڪرِ سوار شدن مترو تیرِ خلاص را بہ تنبلے ام میزند!
نگاهے بہ مغازہ هاے سمت راست و چپم مے اندازم،هوس میڪنم ڪتاب بگیرم.
حداقل اینجا آمدنم بیهودہ نباشد!
باد گوشہ هاے روسرے بلندِ نیلے رنگم را بہ دست میگیرد.
سریع مرتبش میڪنم،براے راحت بودن در رفت و آمد چادر قاجارے ام را سر ڪردم.
با دقت ویترین ڪتاب فروشے ها را تماشا میڪنم.
صداے بوق ماشین و صحبت بقیہ تمرڪزم را بہ هم میریزد.
دو سہ تا مغازہ را رد میڪنم،یڪے از ڪتاب فروشے ها نظرم را جلب میڪند.
تختہ سیاہ ڪوچڪے روے سہ پایہ ے چوبے مقابل درِ شیشہ اے و چوبے قرار دادہ شدہ.
دور تختہ با گچ هاے صورتے و سبز و زرد و نارنجے ڪتاب هاے روے هم انباشتہ ڪشیدہ شدہ.
وسطشان هم با خط خوش بہ رنگ سفید نوشتہ "بیا و با ڪلیدِ نگاهت قفل صندوقچہ دلم را بگشا"
از سلیقہ و هنرشان خوشم مے آید.
خودم را در شیشہ ے در نگاہ میڪنم و بندِ ڪولہ ام را محڪم مے فشارم سپس دستگیرہ ے در را میفشارم.
ڪنجڪاو بہ فضاے مقابلم نگاہ میڪنم،ڪتابخانہ ے نسبتا بزرگے ڪہ مرتب و تمیز چیدہ شدہ.
میز چوبے بزرگے چند متر آن طرف تر از در ورودے قرار دارد و پسر جوانے پشتش نشستہ.
ڪنارش استند چوبے اے هم قرار دارد،رویش پر از گلدان هاے جور واجور است!
بہ سمت قفسہ ے ڪتاب ها میروم،تقریبا ڪسے نیست.
جز سہ چهار نفر!
✍ :emoji_modifier_fitzpatrick_type-
۲۴.۱k
۰۷ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.