کاش فرش هایمان همان فرش های قرمز بی ریا

کاش فرش هایمان همان فرش های قرمز بی ریا
و مبل هایمان همان پشتی های قرمز بودند
و پادری هایمان گلیم و جاجیم های حاصل بافت دست مادر و مادر بزرگ
که تار و پودش از رخت های قدیمی مان بود
و در آرزوی پوشیدن لباس کوچک شده خواهر بزرگ بودیم
و دغدغه روزانه مان برنامه ریزی برای باهم بودن
و تفریح مان پاک کردن نخود لوبیا و یک قل دوقل و روشن کردن آتیش بود
و خوردن چای آتیشی زیر کرسی و ای کاش زندگی مان همان صفای قبل را داشت.....
و ای کاش.....