دلم می گیرد ؛

دلم می گیرد ؛
به حالِ کودکی ؛
که میانِ یک اشتباه ، متولد شد ...
و چه معصومانه کودکی اش ؛
در تبعیدهایِ اجباری ،
به تاراج رفت ...
کودکی که ناگزیر بود بزرگ باشد و درک کند ... !
که برایِ هم ساخته نشدن را ، بفهمد ... !
که بلد باشد مردانه با دلتنگی اش کنار بیاید ...
کودکی که کودک بود ، اما ؛
گناهِ دونفر دیگر را ؛
به بزرگی اش بخشید ...
قبول دارم ؛
گاهی جدایی راهِ آخر است ...
اما ...
آه .......
برای معصومیتِ کودکانه اش بمیرم !!!
مگر یک کودک چقدر طاقت دارد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان