صـدای مرگ میدهد ،اتاق و میز و دفترم
صـدای مرگ میدهد ،اتاق و میز و دفترم
نه خنده میکند لبم ،نه غــم رها کند سرم
سپیده با تلالوئی ، دوباره میشود غروب
شدم همان شکوفه ای،که بی بهانه پرپرم
نه خنده میکند لبم ،نه غــم رها کند سرم
سپیده با تلالوئی ، دوباره میشود غروب
شدم همان شکوفه ای،که بی بهانه پرپرم
۱۶۰
۲۰ دی ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.