این هپروت کجاست که نصف عاشقی ، غم، اضطراب ، دوست داشتن ،

این هپروت کجاست که نصف عاشقی ، غم، اضطراب ، دوست داشتن ، جشن ها ...
در آن خرج می شود ، نگاه های طولانی به جاهای تکراری !
جایی وسط خیال و واقعیت! مرزی از زمان که معلوم نیست برای گذشته بود یا حال!
یک جای عجیب که نمی شود باور کرد ، زمان زیادی از عمر در آن سپری می شود.
گاهی فکر می کنم ، سر خدا که زیاد شلوغ می شود بعضی ها می روند در هپروت ، تا نوبتشان شود که ادامه دهند...
یک چیز در هپروت مشترک است ، ما بعد از جریانی به هپروت می رویم ، مثلا ، بعد از حرف هایی ، غمهایی، جدایی هایی .
دیدن کمد رخت خواب ها از روبرو بیشتر از ده دقیقه یا پایان فراموشیست یا آغازی دیگر، یا غرق شدن در نا امیدیست یا شروعش ! آن یک نفری که دستش روی شانه شما میلغزد و از آنجای نا معلوم با این کلمه بیرونتان می آورد که : کجایی؟!؟!
آن یک نفر رادر آغوش بگیرید او نا خواسته ناجی شماست .
نجات از شروع نا امیدی.
از اولین کسی که در نزدیکی شما در هپروت بود ، این سوال را بپرسید:
کجایی؟!