یه آدمایی هستن که وقتی حالشون خوبه هیچ سراغی ازت نمی گیرن

یه آدمایی هستن که وقتی حالشون خوبه هیچ سراغی ازت نمی‌گیرن اما همین‌که یه دردسَری براشون درست شد میان کلی تحویلت میگیرن و تو براشون میشی سنگِ‌صبور و مَحرم‌راز و بهترین‌دوست!
اینجاست که باید دو تا گوش آماده و یه اعصابِ آروم برای شنیدنِ درد و دلاشون مُهیا کنی تا یه ریز حرف بزنن و هرچی درد و غصه دارن بریزن رو دلت و آروم بشن...
این وسط یه احوال‌پرسیِ خشک حالی هم با تو نمی‌کنن و فقط از مشکلاتِ خودشون میگن و فکر‌میکنن لاینحل‌ترین مشکلِ دنیا مالِ اوناست؛
توام با اینکه حالت زیاد رو‌ به راه نیست و نمیدونی الان باید به درد و دلای اونا گوش بدی یا با خودت دو دوتا چهارتا کنی و ببینی کدوم گرفتاریت غیرقابل حل‌تره و چطور میتونی به زندگیت سر و سامون بدی، ولی باز برای هر حرفشون سر تکون میدی و وسطِ حرفاشون هی میگی "خُب" تا بفهمن حواسِ پرتت بهشون هست و داری کلی غصه‌شون رو میخوری!
اونا هی میگن و سبک میشن و تو هی منتظری که یه بار هم حالِ خودتو بپرسن و بگن از خودت بگو؟ رو به راهی؟
اما همین که دلت رو سیاه کردن و
سر درد انداختن به جونت یه نگاهی به ساعتشون میندازن و میگن برم که دیرم شد!
اونوقت تو می‌مونی و یه اعصابِ بهم‌ریخته تر از قبل...
به اینطور آدما باید گفت:
دوستِ محترم من انسانم!
محلِ تخلیه انرژیِ منفی و احساساتِ بدِ تو نیستم که اینطوری خودتو خالی میکنی و میری...!

#نیلی_ق
#واقعا 😊