دلم ببخش اگه منِ تنهای مغرور تا طلوع خورشید لب ساحل به هر

دلم ببخش اگه منِ تنهای مغرور تا طلوع خورشید لب ساحل به هرچیزی فکر کردم بجز عاشق شدن
ببخش اگه همیشه به حرفات پشت کردم و همیشه گفتم نه
ببخش اگه بهت اجازه وابستگی نمیدم
میدونی واسه خودت میگم نمیخوام شکسته بشی میدونی نمیخوام باهات بازی کنن
واسه همین سردرت نوشتم هرکسی ارزش دچار شدن نداره
درواقع کمی عوض شدم؛
دیگه از خداحافظی ها غمگین نمیشم....
به کسی تکیه نمیکنم...
ﻋﺎﺷﻖ ﻧﻤﻴﺸﻡ.....
از کسی انتظار محبت ندارم...
خودم بوسه میزنم به دستام...
سر رو زانوهام میذارم و سنگ صبور خودم میشم....
مدت هاست یادگرفتم گریه نکنم ...
مدت هاست دلم نتونسته خودش رو سبک کنه ...
مدت هاست عاشقی رو ازیاد بردم ...
مدت هاست یادگرفتم بگم،بنویسم خوبم تا بقیه بشنوند و بخوانند و باور کنند که خوبم...
چقدر بزرگ شدم...
ﺑﺰﺭﮒ ﻧﻪ ...
ﭼﻘﺪﺭ ﺳﻨﮓ ﺷﺪم .............
ﺁﺭﻱ ﺳﻨﮓ ﺗﺮاﺯ ﺳﻨﮓ ...
چرااینگونه شدم ؟؟؟