"خانه نشین شدن" رییس جمهور سابق و "خانه نشین کردن" رهبری
"خانه نشین شدن" رییس جمهور سابق و "خانه نشین کردن" رهبری انقلاب؛ کدامیک قبیح تر و خطرناکتر است؟
حجت الاسلام دکتر علی جعفری
1. "خانه نشینی" در ادبیات و مباحثات سیاسی امروز ایران به استعاره ای برای دلالت بر "ضدیت با ولایت فقیه" تبدیل شده است. اینکه این استعاره آیا ظرفیت نوعی معنابخشی متاخر به "ضدولایت فقیه بودگی" را دارد بحثی علی حده است و مباحثه مستقل خود را می طلبد. در این مقام نمی خواهم وارد آن مباحثه شوم و درمورد دلالت مندی خانه نشینی چند روزه یک رییس جمهور به ضدیت با ولایت فقیه قضاوتی داشته باشم که شاید دلالت بکند و شاید هم نه. 2. بازنماییهای ضد و نقیض و در هم آمیختگی حب و بغضها در روایت این داستان هم بقدری زیاد است که امکان قضاوت همه جانبه و عادلانه را در مورد اینکه هدف رییس جمهور از خانه نشینی ضدیت با ولایت فقیه بود یا خیر را دشوار می کند.
3. البته همانقدر که اطمینان دارم در شرایط کنونی و با تشتت موجود در روایتهای "خانه نشینی احمدی نژاد" امکان قضاوت در مورد وجه ضدیتی آن با ولایت فقیه تقریبا محال است؛ خصوصا اینکه روایت شاکیان از این داستان هزاران بار در فضای سیاسی و اجتماعی کشور پمپاژ شده در حالیکه روایت متشاکی همچنان ناشنیده مانده است، اما برای من این یک قضاوت یقینی است که خانه نشینی اگر رابطه ای با ضدیت با ولی نداشته باشد اما قطعا با استانداردهای احمدی نژادی معیت با ولی فقیه نیز فاصله دارد. یعنی از احمدی نژادی که پیش از خانه نشینی آرزو داشت "همه زندگیش لبخندی باشد گوشه لب رهبرش" انتظار نمی رفت که در یک مساله اختلافی ولو بسیار مهم و راهبردی اینگونه باصطلاح کم بیاورد و تا مدتی بلاتصمیم بماند؛ حالا این بلاتصمیمی و سردرگمی را تحت استعاره "خانه نشینی" یا هر استعاره دیگری صورتبندی کرده باشیم. خاطرم هست که در کوران انتخابات ریاست جمهوری نهم وقتی خبرنگار زیرکی از او پرسید که "اگر رییس جمهور شدید و در مساله ای با رهبری دچار اختلاف شدید چه می شود؟" پاسخ داد خانم محترم این چه سوالی است؟ اساسا این نوع نگاه به رابطه با ولایت نادرست است و در این رابطه اصلا چنین مساله ای وجود ندارد. متقابلا وقتی با اصرار خبرنگار مواجه شد که "بالاخره اختلاف نظر یک واقعیت است" بلافاصله ابراز داشت که خانم محترم "همه زندگی محمود احمدی نژاد لبخندی بشود گوشه لب رهبرش، حالا شما میپرسی آگه با رهبری اختلاف پیدا کنی چه می شود؟ من کیم که با رهبری اختلاف پیدا کنم؟". این نوع مواجهات گفتمانی احمدی نژاد نه تنها ژورنالیستها و سیاستمداران جریانات رقیب را منفعل می کرد و بر درخشندگی مشی و تفاوت سبک سیاستمدارانه و مبارزات انتخاباتی او می افزود همچنین شعله نوعی شعف و اعتماد به نفس عظیم را در جان و دل بدنه های انقلابی و حزب اللهی روشن می کرد. باز به خاطر دارم که در همان زمان یکی دیگر از کاندیداهای باصطلاح جهادی و اصولگرا در پاسخ به سوال همین خبرنگار گفت: "من با رهبری بحث می کنم تا قانعشان کنم، اگر قانع نشدند تمکین می کنم اما تاریخ مشخص می کند کدام نظر صائب بوده است"(نقل به مضمون). بدیهی است که احمدی نژاد 92 از استانداردهای احمدی نژاد 84 دورتر است اما این هم بدیهی است که فاصله به وجود آمده نه او را ضدولایت فقیه می کند و نه بر درجات ولایت پذیری دیگریهای اصولگرای او چیزی اضافه می کند.
4. اما استعاره های سیاسی-عقیدتی ناظر به "خانه" فقط در مفهوم متاخر "خانه نشین شدن" تمام نمی شود؛ چه اینکه بسیار پیشتر از آن در ادبیات سیاسی تشیع و گفتمان انقلابی موالیان اهلبیت علیهم السلام استعاره "خانه نشین کردن" معنی دار بوده و کاربردهای مفصلی داشته است.
5. این مساله بغایت اعجاب برانگیزی است که سردمداران و بازیگران و قهرمانان تخطئه و افشا و هجو "خانه نشین شدن" رییس جمهور سابق در قبال پروژه کاملا عریان و جدی "خانه نشین کردن رهبری" از سوی جریان غربزده تجدیدنظرطلب برجامی، اینگونه سکوت و سکوت و سکوت کرده اند. آن اتفاق نامبارک را از لابلای انبوهی از کدهای غلط و درست با تلسکوپهای الکترونیشان مدام رصد می کنند و بعد گذشت چندین سال در ارائه روایتهای غلیظ تر و هیجان برانگیز تر و برداشتهای نو به نو مسابقه گذاشته اند، اما در قبال مواجهه ای خمس مواجهه سابق با پروژه جلوچشم و همه جانبه و تمام عیار خانه نشین کردن ولایت فقیه هنوز به نتیجه و حجت شرعی نرسیده اند.
6. مرحوم "آیت الله مجتهدی" می فرمودند امام حسین علیه السلام که عزم کربلا کرد مشتی ها و داش ها و کلاه لبه دارا رفتن دور حضرت، مقدسها استخاره می کردن برن یا نرن جواب استخاره بد می اومد....
والعاقبه للمتقین
حجت الاسلام دکتر علی جعفری
1. "خانه نشینی" در ادبیات و مباحثات سیاسی امروز ایران به استعاره ای برای دلالت بر "ضدیت با ولایت فقیه" تبدیل شده است. اینکه این استعاره آیا ظرفیت نوعی معنابخشی متاخر به "ضدولایت فقیه بودگی" را دارد بحثی علی حده است و مباحثه مستقل خود را می طلبد. در این مقام نمی خواهم وارد آن مباحثه شوم و درمورد دلالت مندی خانه نشینی چند روزه یک رییس جمهور به ضدیت با ولایت فقیه قضاوتی داشته باشم که شاید دلالت بکند و شاید هم نه. 2. بازنماییهای ضد و نقیض و در هم آمیختگی حب و بغضها در روایت این داستان هم بقدری زیاد است که امکان قضاوت همه جانبه و عادلانه را در مورد اینکه هدف رییس جمهور از خانه نشینی ضدیت با ولایت فقیه بود یا خیر را دشوار می کند.
3. البته همانقدر که اطمینان دارم در شرایط کنونی و با تشتت موجود در روایتهای "خانه نشینی احمدی نژاد" امکان قضاوت در مورد وجه ضدیتی آن با ولایت فقیه تقریبا محال است؛ خصوصا اینکه روایت شاکیان از این داستان هزاران بار در فضای سیاسی و اجتماعی کشور پمپاژ شده در حالیکه روایت متشاکی همچنان ناشنیده مانده است، اما برای من این یک قضاوت یقینی است که خانه نشینی اگر رابطه ای با ضدیت با ولی نداشته باشد اما قطعا با استانداردهای احمدی نژادی معیت با ولی فقیه نیز فاصله دارد. یعنی از احمدی نژادی که پیش از خانه نشینی آرزو داشت "همه زندگیش لبخندی باشد گوشه لب رهبرش" انتظار نمی رفت که در یک مساله اختلافی ولو بسیار مهم و راهبردی اینگونه باصطلاح کم بیاورد و تا مدتی بلاتصمیم بماند؛ حالا این بلاتصمیمی و سردرگمی را تحت استعاره "خانه نشینی" یا هر استعاره دیگری صورتبندی کرده باشیم. خاطرم هست که در کوران انتخابات ریاست جمهوری نهم وقتی خبرنگار زیرکی از او پرسید که "اگر رییس جمهور شدید و در مساله ای با رهبری دچار اختلاف شدید چه می شود؟" پاسخ داد خانم محترم این چه سوالی است؟ اساسا این نوع نگاه به رابطه با ولایت نادرست است و در این رابطه اصلا چنین مساله ای وجود ندارد. متقابلا وقتی با اصرار خبرنگار مواجه شد که "بالاخره اختلاف نظر یک واقعیت است" بلافاصله ابراز داشت که خانم محترم "همه زندگی محمود احمدی نژاد لبخندی بشود گوشه لب رهبرش، حالا شما میپرسی آگه با رهبری اختلاف پیدا کنی چه می شود؟ من کیم که با رهبری اختلاف پیدا کنم؟". این نوع مواجهات گفتمانی احمدی نژاد نه تنها ژورنالیستها و سیاستمداران جریانات رقیب را منفعل می کرد و بر درخشندگی مشی و تفاوت سبک سیاستمدارانه و مبارزات انتخاباتی او می افزود همچنین شعله نوعی شعف و اعتماد به نفس عظیم را در جان و دل بدنه های انقلابی و حزب اللهی روشن می کرد. باز به خاطر دارم که در همان زمان یکی دیگر از کاندیداهای باصطلاح جهادی و اصولگرا در پاسخ به سوال همین خبرنگار گفت: "من با رهبری بحث می کنم تا قانعشان کنم، اگر قانع نشدند تمکین می کنم اما تاریخ مشخص می کند کدام نظر صائب بوده است"(نقل به مضمون). بدیهی است که احمدی نژاد 92 از استانداردهای احمدی نژاد 84 دورتر است اما این هم بدیهی است که فاصله به وجود آمده نه او را ضدولایت فقیه می کند و نه بر درجات ولایت پذیری دیگریهای اصولگرای او چیزی اضافه می کند.
4. اما استعاره های سیاسی-عقیدتی ناظر به "خانه" فقط در مفهوم متاخر "خانه نشین شدن" تمام نمی شود؛ چه اینکه بسیار پیشتر از آن در ادبیات سیاسی تشیع و گفتمان انقلابی موالیان اهلبیت علیهم السلام استعاره "خانه نشین کردن" معنی دار بوده و کاربردهای مفصلی داشته است.
5. این مساله بغایت اعجاب برانگیزی است که سردمداران و بازیگران و قهرمانان تخطئه و افشا و هجو "خانه نشین شدن" رییس جمهور سابق در قبال پروژه کاملا عریان و جدی "خانه نشین کردن رهبری" از سوی جریان غربزده تجدیدنظرطلب برجامی، اینگونه سکوت و سکوت و سکوت کرده اند. آن اتفاق نامبارک را از لابلای انبوهی از کدهای غلط و درست با تلسکوپهای الکترونیشان مدام رصد می کنند و بعد گذشت چندین سال در ارائه روایتهای غلیظ تر و هیجان برانگیز تر و برداشتهای نو به نو مسابقه گذاشته اند، اما در قبال مواجهه ای خمس مواجهه سابق با پروژه جلوچشم و همه جانبه و تمام عیار خانه نشین کردن ولایت فقیه هنوز به نتیجه و حجت شرعی نرسیده اند.
6. مرحوم "آیت الله مجتهدی" می فرمودند امام حسین علیه السلام که عزم کربلا کرد مشتی ها و داش ها و کلاه لبه دارا رفتن دور حضرت، مقدسها استخاره می کردن برن یا نرن جواب استخاره بد می اومد....
والعاقبه للمتقین
۱.۵k
۱۲ مرداد ۱۳۹۵
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.