ارتجاع انقلابی!

ارتجاع انقلابی!
روح‌الله رشیدی

هر چه پیش‌تر می‌رویم، فضای عمومی کشور، به فضای دهه‌ی هفتاد نزدیک‌تر و شبیه‌تر می‌شود. احیای #اشرافیت_دولتی و تقابل بی‌پروا با اصول عمومی انقلاب، از جهاتی، آن دوره را تداعی می‌کند‌. رییس‌جمهور وقت و امام جمعه‌ی موقت تهران، آبان سال ۱۳۶۹ در خطبه‌های نماز، از ضرورت #مانور_تجمل گفت و فرمان #ارتجاع به عصر پیشاانقلاب و بازگشت به سنت‌های سلطانی را صادر کرد. با این فرمان بود که بیماری صعب‌العلاج دیگری، گریبان انقلاب را گرفت و در بعضی عرصه‌ها، هر آنچه انقلاب رشته بود پنبه شد.
انقلاب که درخشانترین کارش، شکستن شاخ غول‌ها و برانداختن خوی شاهانه‌ی شاهان و شاه‌پرستان بود، خود گرفتار شاه‌نمایان شد... قبح‌ریزی کردند از صفات سلطانی. وجه نمادین ترجیحات خود را نفهمیدند و خود را به آن راه زدند. آن صاحب‌منصب قدیم و جدید، در تلویزیون گفته بود «هیچ ایرادی ندارد که رییس جمهور، برود "گلف" بازی کند، منم این است که کار کند». مغلطه است. لااقل با حساب و کتاب #انقلاب_خمینی، مغلطه است؛ اما می‌کنند. با سربلندی هم می‌کنند!
همین فرمول می‌گوید «رییس جمهور برود #کیش ولی عوضش خوب کار کند».
یادش بخیر. آن مدیر نخبه‌ی اسبق هم گفته بود «مدیران بخورند، ولی خوب کار کنند»!
امان از ارتجاع؛ بویژه از نوع انقلابی‌ و متشرعانه‌اش.