گناهش این است که عرب نیست...
گناهش این است که عرب نیست...
آرامگاه یکی از زیباترین فرمانروایان ایران تبدیل به انباری شد..
لطفعلی خان زند که از وی به عنوان بزرگترین و دلاورترین شمشیرزن شرق یاد می کنند این روزها در گوشه ای از تهران روزگار غربت را سپری می کند به امید روزی که از آرامگاهش برای انبار کردن وسائل اضافی استفاده نشود.
لطفعلیخان دارای ویژگیهای همه‌پسندی چون زیبایی، دلاوری،سادگی، تسلیم ناپذیری و ایستادگی بیش از اندازه داشت و با دغل کاریها و بداقبالی و ناکامی و سرانجام شکنجه ددمنشانه و مرگ رو در رو شد
به گزارش مهر،
آرامگاه لطفعلی خان زند در جواردر بازار تهران قرار دارد.
برای یافتن آدرسی از آرامگاه در ورودیهای مختلف بازار هیچ تابلو و علامتی وجود ندارد و تنها منابع آدرس یابی مغازه داران و ساکنین آن منطقه هستند که باید به آدرسهای آنها اعتماد کرد.
پس از گذر از چندین پیچ و راسته در بازار تهران تابلویی در جوار محل مورد نظر نصب شده که نشان می دهد که امامزاده زید در کجا قرار گرفته و به غیر از این تابلو که در جوار آستان نصب شده دیگر هیچ تابلوی دیگری از امامزاده یا حتی آرامگاه لطفعلی خان زند در طول بازار یا نصب نشده یا در انبوهی از جمعیت قابل مشاهده نیست.
آرامگاه لطفعلی خان زند نیز در گوشه ای از محوطه امامزاده واقع شده اما گردشگران اجازه ورود به آرامگاه لطفعلی خان زند را ندارند چراکه در آرامگاه قفل شده و ورود به آن نیز با اجازه کتبی از میراث فرهنگی امکان پذیر است
انبار کردن وسایل در آرامگاه
آرامگاه متشکل از سنگ قبری است که در محاصره گلدانهای گل بود و کتیبه مانندی که فرسایش نوشته های آن حکایت از روزهای غربت و عدم رسیدگی داشت.
وسعت آرامگاه به زحمت به ۱۵ متر می رسد که البته بخشی از آن نیز از وسایلی پربود که در گوشه ای از اتاق در زیر پارچه هایی انبار شده بودند و به همین خاطر نیز شاید اگر تابلو آرامگاه بر سردر آن وجود نداشت هیچکس شاید متوجه نمی شد این اتاق متعلق به چه کسی است.
کارکنان آستان امامزاده زیدمی گویند هفته ای یکی دو مرتبه از میراث فرهنگی به این آرامگاه مراجعه می کنند اما وضع نابسامان آرامگاه چندان به نظر نمی رسید که کارشناسی از میراث فرهنگی نسبت به رسیدگی به وضعیت آرامگاه تلاشی کرده باشد.
در مدت حضور خبرنگار مهر مسافرانی بودند که برای زیارت به آرامگاه امامزاده زید مراجعه و پس از زیارت به آرامگاه لطفعلی خان نیز مراجعه می کردند اما با مواجه شدن به درهای بسته به مشاهده آرامگاه از پشت درهای آن بسنده می کردند.
با این تفاسیر به نظر نمی رسد که متولیان رسیدگی به میراث فرهنگی و تاریخی ایران زمین گوشه چشمی به دلاورترین شمشیرزن شرق داشته اند و لطفعلی خان زند با تمام غربتش در گوشه ای از تهران تنها مانده است.
آرامگاه یکی از زیباترین فرمانروایان ایران تبدیل به انباری شد..
لطفعلی خان زند که از وی به عنوان بزرگترین و دلاورترین شمشیرزن شرق یاد می کنند این روزها در گوشه ای از تهران روزگار غربت را سپری می کند به امید روزی که از آرامگاهش برای انبار کردن وسائل اضافی استفاده نشود.
لطفعلیخان دارای ویژگیهای همه‌پسندی چون زیبایی، دلاوری،سادگی، تسلیم ناپذیری و ایستادگی بیش از اندازه داشت و با دغل کاریها و بداقبالی و ناکامی و سرانجام شکنجه ددمنشانه و مرگ رو در رو شد
به گزارش مهر،
آرامگاه لطفعلی خان زند در جواردر بازار تهران قرار دارد.
برای یافتن آدرسی از آرامگاه در ورودیهای مختلف بازار هیچ تابلو و علامتی وجود ندارد و تنها منابع آدرس یابی مغازه داران و ساکنین آن منطقه هستند که باید به آدرسهای آنها اعتماد کرد.
پس از گذر از چندین پیچ و راسته در بازار تهران تابلویی در جوار محل مورد نظر نصب شده که نشان می دهد که امامزاده زید در کجا قرار گرفته و به غیر از این تابلو که در جوار آستان نصب شده دیگر هیچ تابلوی دیگری از امامزاده یا حتی آرامگاه لطفعلی خان زند در طول بازار یا نصب نشده یا در انبوهی از جمعیت قابل مشاهده نیست.
آرامگاه لطفعلی خان زند نیز در گوشه ای از محوطه امامزاده واقع شده اما گردشگران اجازه ورود به آرامگاه لطفعلی خان زند را ندارند چراکه در آرامگاه قفل شده و ورود به آن نیز با اجازه کتبی از میراث فرهنگی امکان پذیر است
انبار کردن وسایل در آرامگاه
آرامگاه متشکل از سنگ قبری است که در محاصره گلدانهای گل بود و کتیبه مانندی که فرسایش نوشته های آن حکایت از روزهای غربت و عدم رسیدگی داشت.
وسعت آرامگاه به زحمت به ۱۵ متر می رسد که البته بخشی از آن نیز از وسایلی پربود که در گوشه ای از اتاق در زیر پارچه هایی انبار شده بودند و به همین خاطر نیز شاید اگر تابلو آرامگاه بر سردر آن وجود نداشت هیچکس شاید متوجه نمی شد این اتاق متعلق به چه کسی است.
کارکنان آستان امامزاده زیدمی گویند هفته ای یکی دو مرتبه از میراث فرهنگی به این آرامگاه مراجعه می کنند اما وضع نابسامان آرامگاه چندان به نظر نمی رسید که کارشناسی از میراث فرهنگی نسبت به رسیدگی به وضعیت آرامگاه تلاشی کرده باشد.
در مدت حضور خبرنگار مهر مسافرانی بودند که برای زیارت به آرامگاه امامزاده زید مراجعه و پس از زیارت به آرامگاه لطفعلی خان نیز مراجعه می کردند اما با مواجه شدن به درهای بسته به مشاهده آرامگاه از پشت درهای آن بسنده می کردند.
با این تفاسیر به نظر نمی رسد که متولیان رسیدگی به میراث فرهنگی و تاریخی ایران زمین گوشه چشمی به دلاورترین شمشیرزن شرق داشته اند و لطفعلی خان زند با تمام غربتش در گوشه ای از تهران تنها مانده است.
۴.۲k
۱۶ اسفند ۱۳۹۴
دیدگاه ها (۲۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.