وقتی تاریکی اطرافمو فرا می گرفت، کسی که درونم بود بیدار م
وقتی تاریکی اطرافمو فرا میگرفت، کسی که درونم بود بیدار میشد، من هیچوقت نتونستم ظاهر و باطنم رو باهم یکی کنم. انگار دو نفر بودم؛ گهگاهی کسی بودم که میخواست از تاریکی نجات پیدا کنه و به نور پناه ببره؛ گاهی هم کسی که میخواست با تاریکی پیوند بخوره.
@ابدی
@ابدی
۱۹.۳k
۲۱ اسفند ۱۴۰۲
دیدگاه ها (۷۳)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.