پیش از آن که

پیش از آن‌که
توسط کسی
این‌گونه دوست داشته شوم، هیچ نظری درباره‌ی "امید" نداشتم و اگر کسی می‌گفت "زندگی زیباست" در دل، هزار مرتبه فریاد می‌زدم که "کجای این زندگی زیباست؟ کجای این زندگی لعنتیِ نخواستنیِ تکراری زیباست؟!!"
تو آمدی که تمام فلسفه‌ی هستی من را به‌هم بریزی و مرا از لجن‌زار ناامیدی و تکرار، بیرون بکشی و به عشق و امید و زیستن، مومن کنی‌‌...
اگر همه کسی مثل تو را داشتند، چقدر جهان قشنگ‌تر بود!!! اگر همه برای زیستن‌شان دلیلی به این محکمی داشتند و اگر همه حس می‌کردند برای یک‌نفر، بی‌اندازه اهمیت دارند و کسی اینقدر عجیب و عمیق و خیال‌انگیز دوستشان می‌داشت...
چقدر جهان قشنگ‌تر بود...

#نرگس_صرافیان_طوفان
.