نمیدونم از کجا شروع کنم...

یه وقتایی اونقدر ناراحتی
که حتی نوشتن ام باری از غمات کم نمیکنه
یه وقتایی قلبت پره درده
لبخند میزنی و در جواب همه میگی 'خوبم'
اما چشمات پره از حرفای نگفته.
تنهایی خوش بودم
حالم خیلی خوب بود
رفیقا، دور دور، کار، درس، دورهم جمع شدنای دو سه ساعته
اومد توی زندگیم
خواستم برم،
چند بار!! نذاشت
میدونستم وابسته میشم،
تا قبل اون دلم شکسته بود و نمیخواستم دوباره این اتفاق برام بیوفته
نمیخواستم دوباره بشکنم..
میدونستم اگه اینم ولم کنه و بره
اینبار واقعا نابود میشم..
حس میکردم رفیق نیمه راهه!
بهش گفتم و خواستم تموم کنیم
نمیذاشت لعنتی..
اونقدر مطمعن حرف میزد که بهش تکیه کردم
تا رسیدیم به روزی که گفت باید بره!
احساس کردم قلبم سوخت...
حجم سنگین خاطره ها و دلتنگیا و درد حرفی که زد...
روی قلبم سنگینی میکرد
اوایل با خوشبینی میگفتم میره و خوشبخت میشه
ولی آخر شبا..
لعنت به آخر شبا و فکر و بغض...
لعنت به موزیکی که هر جا میرم پلی میشه
لعنت به عکس و پیامی که هر شب میبینم و میخونم و درد روی قلبم و سنگین تر میکنه
اما نمیتونم پاکشون کنم
و هر شب اولین پیامش و نگاه میکنم و
حسرت روزایی رو میخورم که هنوز نمیشناختمش
اون روزا هیچوقت فکر نمیکردم کسی بیاد توی زندگیم و اونقدر خوب باشه
که قلب شکستم دوباره براش بتپه..
کاش میشد برگردم به قبل، برگردم به اون روز اول و بزنم توی گوش خودم و بگم که اینم میره!
کاش باورت نمیکردم
کاش فقط بهترین دوستم بودی
کاش هیچی رو شروع نمیکردم.


🍃⁹مرداد¹⁴⁰⁰🍃

۲:۳۰

دیگه اخراشه :)