دلم “تنگ” است،

دلم “تنگ” است،
برای یک “دل‌تنگی”
از جنس جا ماندن…
که درمانش “رسیدن” باشد؛
رسیدن به قافله
“یارانی سفرکرده”
منِ جامانده باید
حسرت رفتن بکشم…

آخر با کدام لیاقتم ؟