تمام هستی من(واقعی) پارت سوم

تمام هستی من(واقعی) #پارت_سوم
فردای اون روز مامانم اتاقمو عوض کرد ... دیگه حق بیرون رفتن از خونه رو نداشتم .... هیچ جوری نمی تونستم بابکو ببینم ! حتی مامانم خودش منو میرسوند مدرسه و خودش بد از اینکه شیفت بیمارستانش تموم میشد می اومد دنبالم زندگیم جهنم شده بود ... دیگه حوصله هیچ چیزو هیچ کس و نداشتم و اصلا نمی تونستم درس بخونم خودمو تو اتاق حبس میکردم و همش گریه میکردم ... از طریق مهتاب یه نامه فرستادم به بابک و گفتم باید فراموشم کنه ... با اینکه حرف دلم نبود اما ... یه روز که رفتم مدرسه اصلا حال خوبی نداشتم ... سر جلسه امتحان بودیم ... ناظم بالای سر من بود من یهو یاد بابک افتادم و یه استرسی که توی خودم بوجود اومد داشت منو میکشت ... داشتم خفه می شدم ... نفسم بالا نمیومد... داشتم می مردم ... یک حالت بدیه ... زنده ای ولی زنده نیستی ... دو رو برتو می بینی ... احساس می کنی نفست گیر کرده و باید کمکش کنی تا بیرون بیاد ...

اورژانس تهران اومد و بهم آرام بخش زدن و بردنم بیماریستان ... خوشحال بودم که دارم از حال می رم ... رو ملافه های کثافت بیمارستان دراز کشیده بودم ... آرامش مرگ ... ولی دوست داشتم تا ابد اونجا بمونم ...