یه صندلی هست،توی یکی از این جایگاه ها

یه صندلی هست،توی یکی از این جایگاه ها
که حق منه،حقی که خواستم اما هیچ وقت نتونستم به دستش بیارم،حقی که تلاش کردم واسه بدست اوردنش اما نزاشتن بهش برسم،بخاطر تو...
بخاطر تویی که اسم خودتو گذاشتی مرد اما خیلی جا ها من از تو مرد تر بودم،تو سختیا بیشتر پشت تیمم بودم و هیچ وقت پشتشو خالی نکردم...
ببین اقا پسر من از تو هوادار ترم چون با همه محدودیتا بازم پشت تیمم هستم،نمیتونم برم ورزشگاه و تیممو از نزدیک حمایت کنم،نهایت فریادم یه بغض خفه بعد از باخته،شنیدن جمله″دختر رو چه به فوتبال″واسم عادت شده و.....
مشتی نزاشتم کسی بفهمه ولی من با همه فوتبالی بودم بازم احساسات دخترونمو دارم،احساساتی که از همون اول سرکوب شدن کاری که همیشه متفاوتم میکرد.
شدم یه دختر بچه با دنیای آبیش که حتی قوانین فوتبالم درست حسابی بلد نبود اما امکان نداشت حتی یکی از بازیای تیمشو از دست بده،یه دختر بچه که وقتی کسی به تیمش چیزی میگفت زود بغضش میگرفت ولی بازم خودشو محکم نشون میداد و از تیمش حمایت میکرد با اینکه واقعا چیز زیادی ازش نمیدونست فقط میدونست خیلی دوسش داره و کسی نباید بهش توهین کنه دختر بچه ای که وقتی بزرگ شد فهمید فوتبال مال دخترا نیس اما بازم پای تیمش موند
اقا پسر اینو بدون اون صندلی حقیه که نباید خالی بمونه اگه اینطور باشه تویی که میتونستی و نرفتی بهم مدیونی مطمئن باش از دِینم نمیگذرمو یه روزی باید بهم جواب بدی
#Zahraaaaaa4