کیش و قشم؟

کیش و قشم؟
روح الله رشیدی

چند سال پیش، یکی از صاحب‌منصبان قدیم و جدید، در پاسخ به «شبهه»ی #اشرافیگری_دولتمردان گفت: اگر منظورتان از اشرافیگری این است که ما اوایل انقلاب و زمان جنگ، اورکت خاکی می‌پوشیدیم و سر و صورتمان ساده و بی‌‌پیرایه بود و حالا کمی مرتب شده و بخودمان رسیده‌ایم، بله؛ ما دچار #اشرافیت شده‌ایم!
او، آن‌روز می‌خواست با فروکاستن اشرافیت دولتمردان به پوشیدن کت و شلوار بجای اورکت خاکی و اصلاح سر و صورت و ریش، اذهان را از بلای بزرگ #اشرافیگری_دولتمردان منحرف کند. آنقدر بر این تقلیل‌گرایی دامن زدند که امروز، بی‌هیچ اکراهی، #کاخ_نشین می‌شوند و خوی سلطانی خود را علنی می‌کنند و چنین زندگی‌ای را وضع طبیعی و‌ حق قطعی خود تلقی می‌کنند.
اینها با احیای این سنت‌های جاهلی، مردم را از اطراف انقلاب اسلامی پراکنده می‌کنند. و مگر این، کم خیانت است؟
آن روز که سران کشور، ملبس به لباس پیامبر، در #کیش و قشم و رامسر و بابلسر اردو زدند و خوش گذراندند و با افتخار، اخبار این تفرج را منتشر کردند، بیش از هر چیز، غصه‌ی باورهای مردم را باید خورد. و غصه‌ی آن پتک‌ها را که بجان خریدند تا کیش و قشم و... برای دولتمردان تعطیل شود...