ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺦ ﻧﻤﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ؛ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽ

ﺩﺭ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﯿﺦ ﻧﻤﺮ ﻧﺒﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ؛ ﺍﯾﻦ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺳﯽ
ﺧﻮﺷﺒﯿﻨﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ، ﺍﯾﻦ ﻣﺬﺍﮐﺮﻩ ﺯﯾﺮ ﺷﺒﻪ ﺗﻬﺪﯾﺪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ، ﺍﯾﻦ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺧﻤﻮ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ، ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺧﺎﺭﺟﯽ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ، ﺍﯾﻦ ﺯﺍﻧﻮ ﺯﺩﻥ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺎﮐﻤﺎﻥ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﻋﺮﺏ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺷﺪ .

ﺣﺎﻻ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮﯾﺪ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ آقا ﻣﯽﮔﻮﯾﺪ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺑﻪ ﺳﯿﺎست مداﺭﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻧﺪﺍﺭﻡ؟

ﻣﮕﺮ ﺩﯾﭙﻠﻤﺎﺕﻫﺎ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ، ﺟﺰﺀ ﺳﯿﺎﺳﺘﻤﺪﺍﺭﺍﻥ ﺟﻬﺎﻥ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻧﻤﯽﺷﻮﻧﺪ؟

ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺳﻌﻮﺩﯼﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﮑﺎﺭﯼ ﺁﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻤﺮ ﻗﯿﻤﺖ ﻧﻔﺖ
ﺭﺍ ﺍﺯ 110 ﺩﻻﺭ ﺑﻪ 30 ﺩﻻﺭ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻣﯽﺷﮑﺴﺘﻨﺪ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺘﻨﺎﺳﺒﯽ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺁﻗﺎﯼ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ...

ﺍﮔﺮ ﺁﻥﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩ ﺟﺪﻩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﺷﺪ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﻭ ﺩﺭ ﺷﺄﻥ ﺁﺑﺮﻭﯼ ﻣﻠﺖ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺗﻮﺳﻂ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ...

ﺍﮔﺮ ﺁنرﻭﺯ ﮐﻪ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﯾﻤﻦ ﻟﺸﮕﺮﮐﺸﯽ ﮐﺮﺩ، ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ
ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺟﺪﯼ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺳﺎﻻﺭﯼ ﻭ ﺩﻣﻮﮐﺮﺍﺳﯽ ﺩﺭ ﯾﻤﻦ ﻣﯽﮐﺮﺩ ...

ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯیکه ﺟﺮﺛﻘﯿﻞ ﺩﺭ ﻣﺴﺠﺪﺍﻟﺤﺮﺍﻡ ﻓﺮﻭﺩ ﺁﻣﺪ ﻭ 12 ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﻭ ﺩﻩﻫﺎ
ﻧﻔﺮ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﺎﻥ ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ، ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺣﺞ ﻭ ﺯﯾﺎﺭﺕ
ﺻﻮﺭﺕ ﻣﯽﮔﺮﻓﺖ ...

ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﻨﺎ ﺭﺥ ﺩﺍﺩ، ﻭﺯﯾﺮ ﺍﻣﻮﺭ ﺧﺎﺭﺟﻪ ﺑﻪ
ﺟﺎﯼ ﺍﻇﻬﺎﺭ ﻣﻮﺩﺕ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻧﯽ ﺧﻮﺩﺵ، ﺍﺯ ﺣﻘﻮﻕ ﺻﺪﻫﺎ
ﺣﺠﺎﺝ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﯽ ﺩﻓﺎﻉ ﻣﯽﮐﺮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﻧﻤﯽﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ
ﺭﺋﯿﺲ ﺟﻤﻬﻮﺭ ﺑﺰﺭﮒﺗﺮﯾﻦ ﺣﺎﻣﯽ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﭘﯿﭻ ﻭ ﺧﻢﻫﺎﯼ ﺳﺎﻟﻦﻫﺎﯼ
ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻣﻠﻞ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﺪ ...

ﻭ ﺍﮔﺮﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ... ،

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺟﻼﺩﺍﻥ ﻋﺼﺮ ﺟﺎﻫﻠﯽ ﺁﻝ ﺳﻌﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺷﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﺃﺕ ﺭﺍ
ﻧﻤﯽﺩﺍﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻫﺒﺮ ﺷﯿﻌﯿﺎﻥ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻏﺮﺑﺖ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﺍﻋﺪﺍﻡ
ﮐﻨﺪ .
ﺷﻬﺎﺩﺗﺖ ﻣﺒﺎﺭﮎ ﯾﺎ ﺷﯿﺦ ﻏﺮﯾﺐ

ﻭَﻻَ ﺗَﺤْﺴَﺒَﻦَّ ﺍﻟَّﺬِﻳﻦَ ﻗُﺘِﻠُﻮﺍْ ﻓِﻲ ﺳَﺒِﻴﻞِ ﺍﻟﻠّﻪِ ﺃَﻣْﻮَﺍﺗﺎً ﺑَﻞْ ﺃَﺣْﻴَﺎﺀ ﻋِﻨﺪَ ﺭَﺑِّﻬِﻢْ
ﻳُﺮْﺯَﻗُﻮﻥ