ناجی حس زیبای مرده شور برده ام . . . .

ناجی حس زیبای مرده شور برده ام . . . .

نقش اول تمام شعر های غم باد گرفته ام . . . .

خواهشا و با عرض معذرت ،

گم شو ،

ازاین روزهای پاچه گیر سگ مصبم . . . .

ول کن این جگر سوخته را . . . .

پا بکش از چشمهای پینه بسته ام . . . .

استخوان در گلوی من ،

اعتراف می کنم ،

که من خرم . . . .

و با اینکه بارها گریسته ام بر زخمیه دستهای پدرم ،

شعری برایش اما هنوز نگفته ام . . . .

و احمقانه در بدر ،

هنوز بدنبال واژه ای ،

در پی تصویری ناب ،

برای سرودن از توام . . . .

شعری ناب تر بدهکار توام پــدر . . . .

به شرطی که این پتیاره ی مریض قرن ،

این کابوس شیرین آغوش مردانه ام ،

دست بردارد از سر دلم . . . .

این روزهـا به انـدازه ی حماقت تمـام مـردان عـاشـق ،

از عشـق خستــه ام . . . .