مینویسم بر روی ورقی خیالی میفرستم بر روی دریایی طوفانی برای آنکه هست و نیست برای آنکه میاد و می رود..بی آنکه بدانم میگویم برای انسانی محصور دیوار تن برای خویش اینگونه است رسم غربت در دنیایی که درخت را به امید تبر پرورش میدهن 💙❤
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.