ریشه رنج نه احساسِ درد هست و نه اندوه و نه حتی بیهودگی!

ریشه رنج نه احساسِ درد هست و نه اندوه و نه حتی بیهودگی!
ریشه واقعی رنج، جستجوی بی پایان در پی"لذت" هست. که حالتی از تَنش دائمی و بی قراری و نارضایتی رو در ما به وجود میاره.

در نتیجه ی این جستجوی دائمی ، ذهن ما هرگز به رضایت دست پیدا نمیکنه.

حتی اگر لذت رو تجربه کنیم ، باز هم ذهن ما راضی نیست چون از ناپدید شدن سریع حس لذت ، میترسه و اشتیاق داره که این احساس، حفظ و تشدید بشه.

انسانها زمانی از رنج رها نمیشن که لذتهای گذرا رو تجربه کنن.
بلکه زمانی از رنج رها میشن که به ماهیت ناپایدار تمام احساسهایشان پِی ببرن.
زمانی که به پوچی جستجو برای لذت پِی ببرن. وقتی جستجو متوقف بشه ، ذهن به آرامش میرسه.

تمامِ احساسات ، خوشحالی، عشق، نفرت،غم، همچنان به وجود میان و میگذرن.... ،
زمانی که به اشتیاق به احساساتی خاص ، پایان بدین، و همه ی انواع احساسات رو آنچنان که هستن بپذیرین به آرامش میرسین.

مثل اینه که شخصی دهها سال توی ساحل بایسته و موج های خوب رو در آغوش بکشه و همزمان موجهای بد رو به عقب براند و نذاره بهش نزدیک بشن.
ولی نمیتونه جلوی موجها رو بگیره.
هرروز توی ساحل با این عمل بی ثمر خودش رو به مرز دیوانگی میرسونه.

ولی
سرانجام روی ماسه ها که میشینه و دیگه به موج ها کاری نداره.
موجها به میل خود در رفت و آمدند.
چه آرامشی!
. #انسان_خردمند #یووال_نوح_هراری