پزشک ایرانی ( کیومرث اشکان)انگلیسی و تیمش در وسط یک جراحی

پزشک ایرانی ( کیومرث اشکان)انگلیسی و‌ تیمش در وسط یک جراحی مغز، بیمار ۵۳ ساله را که یک نوازنده حرفه‌ای ویولن است به هوش آورده‌اند تا مطمئن شوند به بخش هایی از مغزش که مسوول کنترل و حرکت دستها است آسیبی وارد نشده است . .
می دانی چرا او‌ در چنین شرایط سختی ساز می زند؟
چون او یک نوازنده ی حرفه ای ست. جراح ها تومور را حین عمل بر می دارند، اما اگر به بافت حساسی در مغز ‌آسیبی برسانند، او دیگر هیچوقت نمی تواند ساز بزند. این اجرای تلخ برای جراح به این معناست که «هرجا ساز نزدم، متوقف شوید»
انتخاب نقطه ای میان مرگ و موسیقی.

سوالم را یک بار دیگر تکرار میکنم.
می دانی چرا او در چنین شرایط سختی ساز می زند؟
چون «هر آدم، چیزی برای از دست ندادن دارد.»
ساز برای ما تنها یک ساز است
اما برای او، تمامِ معنای زندگی ست
ما باید مقابل مرگ، برای زندگی‌ و عمری که گذراندیم، برای هر روز‌ صبح و هر راهی که پیش گرفتیم؛ برای هر زخم یا شکستی که متحمل شدیم، دلیلی داشته باشیم. یک دلیل محکم برای شروع روز بعد.... .
.
.
این ها را که می‌نوشتم با خود فکر می کردم اگر
روزی جای او بودم، من نیز به بیهوشی کامل نروم.
چرا که ساز من قلم‌ است‌
و موسیقی من، شرح دلتنگیِ توست.
بگویم هرچقدر خواستید پیش بروید،
تا جایی که نامش را صدا نزنم...
«هر وقت صدایش نکردم، دست نگه دارید»
جایی م�...