این خونه رو تنهایی پر کرده مونده به پات قلبم چقدر مرده

این خونه رو تنهایی پر کرده مونده به پات قلبم چقدر مرده
یادم ندادن همیشه تو عشق اونی که میره برنمیگرده
زخمی تر از همیشه بود قلبم گفتم بره چیزی نمیمونه
عاشق شدم عاشق نبود انگار از حال من چیزی نمیدونه
♪♪♪
یه روزی درست مثل همین امروز
همینجا جلو این کافه نشستم
منتظرش بودم که بیاد بریم کافه
زبون من چفت شد پشت این لبای بستم
چشمم یهویی افتاد به چشمش
اما یکی دیگه کنارش بود
ندیدی که یهویی قند تو دلم اب شد رفت
منم چشام به راهش موند
گذشت یه روزی از این روزا
تعارف سیگار از دوستای نابابم
از درد گرفتم سیگارو تو دستم
تلخی اون سیگار نشست به کامم
میدیدمش هر روز جلو همون کافه
نگاه نگاه فقط نگاه میکرد
دست اون تو دستاش خنده پشت خنده
میخندید لامصب منو دیوونه میکرد
یه دیوونه ساخت از این پسر عاقل
میگفت تیپ تو به من نمیخوره
بدجوری از رابطمون برید
چرا میگن چاقو دستشو نمیبره
برید برید برید از این آغوش
دوختم زخمای نبودشو با دود
اصلا من به دنیا اومدم که
این دنیای بی صاحاب منو کنه نابود
♪♪♪
بی مرام چرا نوشتی این تقدیرو برام که همیشه بین زمینو هوام
از این آوارگی یه کاری کن درام تویی که هستی خدا
قسم به بزرگیت که تنها و بی کسم دیگه داره میگیره نفسم
به دادم نرسی میکشم خودمو نکشم بی همه کسم
زندگیم بن بست شه با هرکی هست ازت میخوام فقط خوشبخت شه
خنده هاشو ببینم بعدش مرگمو برسون
اصن هر وقت شه فقط اون خوشبخت شه
♪♪♪
یارم داری میبینی به چه روزی افتادم
کی فکرشو میکرد که یه روزی بیوفتم ها
ای کاش همون روز که میگفت دوست دارم
دهنمو میبستم حسمو نمیگفتما
بلندترین ارتفاعی که افتادم از اونجا
چشماش بود بی صاحابی افتادم از چشماش
ای کاش ای کاش چشمام کور میشدن خدا
اون صحنه رو نمیدیدم که یکی دیگه گرفته دستاش
اون قولای الکی هیچی اون حرفای بیهوده
این لیلی و مجنونای الکی تا بوده همین بوده
دنیا به ما نیومد ما به دنیا اومدیم
یعنی عشق و عاشقی همین فقط روی زمین بوده
ببین من خودمو باختم سوزوندم تو مواد
توهمم لیلی بودو خودم شدم فرهاد
ماجرای عشقم منو به این هوا انداخت
یکی تو این بازی بردو یکی با قلبش باخت
♪♪♪
میشد منو اون کنار هم باشیم
میگفت اگه یه روز جدا بشیم از هم
اسم پسرمو مهراب میذارم
به خدا و دین و مذهب به اسم خودت قسم
میشد اره اما نذاشتن که بشه
میشد اونم بگه به من عشقم
همه چی کشیدم حسرت دوری
ولی الان فقط دارم خماری میکشیدم
منو اینجوری نبین یه روز دستو بالم وا بود
خیلی کسا تو شهر تابع من بودن
قدرت بازوهام اهنو خم میکرد
چاکر آدما شاکر معبودم
این چیزی که توش افتادم درد بی درمونه
میخواستم که حقم بشه اعدام
میگفتن به قدری توی صدات بغضه