همه جا دکان رنگ است، همه رنگ میفروشند

همه جا دکان رنگ است، همه رنگ میفروشند
دل مـن به شیشه سـوزد، همه سنگ می‌فروشند

به کــرشمه‌ای، نگــاهـش، دل ساده‌ لـوح مـا را
چـه بـه ناز می‌ربایــد، چــه قشنگ می‌فـــروشد

شرری بگیــر و آتـش به جهـان بـزن تو ای آه
ز شراره‌ای که هــر شب، دل تنگ می‌فــروشد

بـه دکـان بخت مــردم که نشستـه است یـا رب
گـل خنـده مـی‌ستـانـد، غم جنگ مـی‌فــــروشد؟

دل کس به کس نسـوزد بـه محیط ما به حـدّی
که غــزال، جـوجه‌اش را به پلنگ می‌فــروشد

مدتـی‌ است کس نـدیـده گُهــری بــه قُلــزُمِ مـا
که صدف هرآن‌چه دارد، به نهنگ می‌فروشد

ز تنـور طبـع جانم تو مجو سرود آرام
مَطَلب گـل از دکانــــی که تفنگ می‌فــروشـد