درست است که،

درست است که،
کسی ما را دوست ندارد
و
تنهاییم!
اما دلیلی نمیشود،که هر رابطه ای را،با هر آدم بی سر و ته،تجربه کنیم!
ما،به زمان نیاز داریم،راستش را بخواهید!
ما،این انزوا را،دوست داریم!
این،سایلنت بودن همیشگی گوشی هایمان را!
اینکه،کسی را نداریم قربان صدقه مان را برود،هم تحمل میکنیم!
اصلا،
این همه گریه را،میخریم!
عکس های،دونفره تان را لایک میکنیم!
حسودی میکنیم!با خدا قهر میکنیم،حتی چند ساعت و سرش فریاد میزنیم!

اما،
همیشه منتظر میمانیم!
منتظر،آدم اهلش!
اهلی اش!
کسی که،رفتن را بلد نباشد!
نگه داشتن را،از بر باشد!
مهربانی و اخلاقش،دل بسوزاند!

کسی که،سکوتمان را،ترجمه کند!
کسی که,ما را دوست داشته باشد،برای خودمان!
من باشد!
خودش باشد!
درست است،که کسی ما را،دوست ندارد و تنهاییم!
اما،باعث نمی شود،
یک اشتباه را،دو بار تکرار کنیم!
.